尚父提封海岱间,南征惟到穆陵关。
谁知海上诗狂客,占得胶西一半山。
我是胶西旧使君,此山仍占与君分。
故应窃比山中相,时作新诗寄白云。
逾年始及村,日入复言归。言归亦何为,景异情难持。
沙禽唳唳鸣,园林收暮霏。暮霏转急湍,春草碧漫漫。
我行巳逾堤,我心念犹攒。志往物不隔,室远讵无端。
诚乏静者虑,郊野岂徒安。
汝何者物,小而轻盈,妁约悠扬。朋从寡畏,缃衣绀裳。
或翠其衿,或朱而黄。嬉戏长莪,窈窕水旁。餐膏浴滋,饮露吞香。
才不我知,谋宁自臧。儿童朴美,姬媵怜伤。豆卿子卿,娘子豆娘。
百卉陨零,北风雨霜。弱不敌威,蚱蜢同戕。肃肃鸿鹄,云海翱翔。
哕哕者凤,览辉梧冈。微末之虫,何劳短长。
放歌当尽声,饮酒当尽情。门前乌桕树,夜半子规鸣。
梅花飞蕊洒城隅,五马新行即旧符。颍水重临黄相国,汉廷真假寇雍奴。
一阳建子今初复,维岳生申古不殊。人士早磨诗石待,郡斋清咏似韦苏。
忧世庄生目,于蔬亦有蒿。入厨充野蔌,登俎让溪毛。
软滑人争尚,芳辛众每饕。莼丝堪并驾,蒌笋或同曹。
养胃功殊大,驱痰效可掺。理畦犹画井,疏洫渐成濠。
隔岁勤锄锸,先时举桔槔。散根临雪候,聚族冒寒皋。
葱茜超群卉,肥硗擅土膏。卷芽朝挺箭,丛翠暮生涛。
市价初终别,村佣往返挑。贵时争尺寸,贱日委沟壕。
晚节诚无味,其花也自豪。千茎击蕾密,单瓣着心牢。
众幅为轮小,中权筑垒高。嫩茸深结蕊,青萼细含毫。
摇落能经久,离披尚桀骜。只应从物化,终不被风挠。
追往颐犹朵,于今首重搔。坐观形色巧,真觉化工劳。
莺谷翎谁剪,蚕筐茧待缫。深浓如匠染,浅淡受霜鏖。
倚凤簪云鬓,攀龙上御袍。无香辞蛱蝶,有苦远蛴螬。
竟亩黄相镞,经春子可櫜。作金曾布佛,似菊欲依陶。
不遇高人赏,将同荼蓼蓐。折归亲几砚,把玩对醇醪。
萎绝知何许,怡情信所遭。千言劳共赋,一字更承褒。
薇蕨还登雅,萧兰并入骚。曾开蒋生径,况恸孝元号。
题咏终无及,纤微乃自叨。词锋侔剑戟,文战列旌旄。
嗜险穷幽眇,抽薪极汰淘。宁甘名嚼蜡,不肯事餔糟。
戛戛敲群玉,锵锵奏八璈。只缘花不俗,遂觉懒难逃。
周道伤离黍,中园感有桃。诗人工比物,聊以代心忉。
涧水流千仞,岩姿起万般。扶藜虽有兴,驻屐谅难安。
好客能同趣,群峰肯纵观。苍茫却无际,谁与话愁端。
渚华初出水,堤树亦成行。吟罢天津句,薰风拂面凉。
考槃虽在陆,滉瀁水云深。正尔沧洲趣,难忘魏阙心。
亦知蹋翼鸟,岂意罻罗求。万里劳明主,孤臣泪暗流。
临京花更苦,近苑柳偏愁。愧尔云间雁,衔泥向玉楼。