罢酒寻花涉断矶,颠跻犹复强褰衣。
可怜醉眼无分别,却把旁边柳折归。
归人欲归还惜别,风霜满眼马蹄疾。断猿寒雁警秋空,野火疏星乱村夕。
我归君送六十里,瞻望弗及仍相失。旅舍无酒溪萧瑟,风动残镫半明灭。
耳边有人话畴昔,细听方知虫唧唧。南辕北辕两归辙,人心非隔山水隔。
但使两心无阡陌,别久欲知情更结。一聚一散何足说,君更来时看题壁。
逾七高年患采薪,凭谁著手竟回春。剧时共拟游仙咏,愈后翻疑隔世人。
却病味尝甘芋美,引年酒酿野萸新。由来不药中医说,仔细思之定有因。
桂为诗人馥,邻喧羯鼓催。秋窗无唤起,海石借飞来。
眼老因山碧,襟疏并水开。何妨不解饮,对客浅持杯。
积水不知际,孤舟缘断堤。新晴寒气薄,短日暮天低。
为客情犹昨,重来路已迷。区区何计了,长负旧林栖。
阴森老柏少姨庙,炉烟蓬勃疑行云。
祭盘狼籍山鸟饱,巫祝生涯来往人。
草堂潇洒,今年初种碧琅?。更宜野菊幽兰。便信先生于此,真个不求官。但西负揽镜,落日凭栏。耕笔钓*。算遭遇,未应难。好待青霄得路,稳上长安。良辰乐事,且展放尊前舞袖宽。天影外、秋色南山。
立螭持橐孰非荣,未若江头一苇轻。失侣鸳鸿空怅望,喜归鸥鹭亟将迎。
雍容谭笑不但已,去就始终如此明。疏似南阳出师表,尽倾肝鬲写生平。
微霜欲堕木叶脱,积潦已收天宇清。皎皎日华映林莽,潇潇风色闭柴荆。
正怜戎马秋防塞,何处悲笳暮绕城。回首浮云满西北,七哀还见古人情。
洞庭水上一株桐,
经霜触浪困严风。
昔时抽心耀白日,
今旦卧死黄沙中。
洛阳名工见咨嗟,
一翦一刻作琵琶。
白璧规心学明月,
珊瑚映面作风花。
帝王见赏不见忘,
提携把握登建章。
掩抑摧藏张女弹,
殷勤促柱楚明光。
年年月月对君子,
遥遥夜夜宿未央。
未央采女弃鸣篪,
争先拂拭生光仪。
茱萸锦衣玉作匣,
安念昔日枯树枝。
不学衡山南岭桂,
至今千年犹未知。