篆书朴,隶书俗,草圣贵在无羁束。江南有僧名z6光,
紫毫一管能颠狂。人家好壁试挥拂,瞬目已流三五行。
摘如钩,挑如拨,斜如掌,回如斡。又如夏禹锁淮神,
波底出来手正拔。又如朱亥锤晋鄙,袖中抬起腕欲脱。
有时软萦盈,一穗秋云曳空阔。有时瘦巉岩,
百尺枯松露槎枿。忽然飞动更惊人,一声霹雳龙蛇活。
稽山贺老昔所传,又闻能者惟张颠。上人致功应不下,
其奈飘飘沧海边。可中一入天子国,络素裁缣洒毫墨。
不系知之与不知,须言一字千金值。
自与莺为地,不教花作媒。细应和雨断,轻只爱风裁。好拂锦步障,莫遮铜雀台。灞陵千万树,日暮别离回。
邂逅旧惭无半面,追随今恨只三旬。高才锋颖凌长剑,和气舒迟压九春。
百里莫言犹偪仄,三年亦可薄经纶。古丹应有遗方在,好使灵功被此民。
淮甸西头寻禹迹,维州硖石见辀暾。石从厚地分双壁,峰合遥天注一门。
洞泊雨添波浪涌,川陂云接树林昏。会脩故垒防津要,不使奸雄事并吞。
南浦春光媚绿波,脩眉轻展似柔蛾。若非张绪风流态,敢趁清阴马上过。
馆娃宫里柳摇摇,恰似春风舞细腰。今日更萦前日恨,送行何惜折长条。
龙虎之山仙所寰,我昔梦寐游其间。乾坤风气结冲秀,中有正一玄都坛。
羽人受我九节杖,林磴窈窕穷幽扳。金宫蕊殿起寥廓,翠厓丹巘深回环。
峰头时飘白菡萏,石上谁种青琅玕。诸岩一览二十四,总似瀛渚蓬莱山。
清溪浮空引雪练,远岫隔水来烟鬘。就中仙岩更奇绝,上有玉树皆团栾。
虹光半夜出林杪,云是石室韬神丹。欲求刀圭已衰疾,羽人去我如飞翰。
褰裳涧曲采芳杜,断猿疏雨春山寒。觉来俗事日满眼,岁月冉冉随惊湍。
会稽萧君忽相访,笑以此图令我看。梦中羽人貌真似,而我别后鬓毛斑。
题诗聊复记畴昔,愿拂尘服高骖鸾。
五月田家打麦劳。绿杨多处乱呜蜩。小船卖酒游人醉,一串活鱼贯柳条。
八月凉生桂殿秋。冰盘高挂柳梢头。云阶月地知何夕,遮断神仙白玉楼。
十二月来生意含。无边花木待春三。新年有象桃符换,天地多情柳色酣。