满船箫鼓夕阳中,顷刻云山即万重。清泪下同三峡水,绪怀叠作九疑峰。
今从跃鲤桥边别,后向华胥国里逢。挥手挂帆天际外,深闺何处问行踪。
场屋十年长,铃斋一笑欢。微言师水薤,交分托金兰。
腹饱仙人杖,心存姹女丹。他时玉京路,同缀侍宸官。
岩青树绿坱兮轧,涧落云寒折以清。
二月山礬九月桂,江南处处得闲行。
疏竹墙边笋渐添,况逢数日雨廉纤。
粉梢一夜抛寒箨,便有清阴拂短檐。
才既非时用,性本爱岑寂。
决策西山游,幽隐遂成癖。
春风百花红,秋月千嶂碧。
烟霞结绸缪,猿鸟自畴昔。
乘间抚深旷,喷薄轰铁笛。
笑挹天柱峰,高寒几千尺。
宦海抽身后,村南寄此生。数椽茅屋小,一曲练江横。
风月閒为主,琴书静适情。悠然尘市外,名利本来轻。
相逢尊酒话他邦,卓荦如君信少双。耿耿襟怀涵夜月,飘飘文思涌长江。
临民拟听清风颂,咏别惭无白雪腔。相对孤灯意难尽,鸡鸣不觉到纱窗。
江上柴门照夕阳,牧童蓑笠下牛羊。
明朝依旧山前路,溪北溪南花草香。
落红飞絮满绳床,移枕清阴背草堂。向午梦回山鸟乱,隔墙风送菜花香。
日永祇林幽,江空自生碧。谁能载酒游,烟云随挂席。