赤符复汉祚,褒德先侯封。阳熺焰发燧,霜皠山鸣钟。
驯雉集中牟,乳虎去弘农。抱鼓夜无声,桑阴麦芃芃。
循良一何多,谣歌满儿童。贤哉洛阳令,卓鲁相继踪。
擿奸若明神,外猛中有容。正狱除烦苛,平赋宽畸穷。
黎民拜恩惠,吏卒服至公。身殁德不隳,弦歌祠庙崇。
望美安阳亭,顽懦兴廉风。彼哉肉食者,舆马愧肓聋。
久别离,别时小儿未解语。今日踉蹡庭下来,向人问爷泪如雨。
儿知有爷未曾识,爷有母在愁何极。明庭不奏采薇诗,久别离,当语谁?
去年送君杨柳青,暖风晴日花冥冥。今日思君琐窗绿,柳条又缀黄金粟。
君心却似条上花,随风飘荡不思家。妾心巳作科上槁,纵得春光为谁好。
折取长条寄远人,人生四十无青春。
有酒湛湛,亦盈于觞。酌言进之,思心洋洋。亦有兄弟,在天一方。
安得致之,乐以徜徉。有酒在尊,既旨且清。何以酌之,有觓其觥。
岂不欲饮,惜无友生。怆悢伤怀,曷云其平。兄弟之合,如埙如篪。
朋友既比,如纲如维。死丧急难,是责是庇。今日有酒,如何勿思。
人亦有言,解忧惟酒。载惛载呶,亦孔之咎。我觞维琼,我斝维玖。
以乐兄弟,以宴朋友。
南国有美女,粲粲玉雪颜。眉目艳华月,色映清秋寒。
粉黛不敢涴,佩服惟幽兰。一朝备选择,得厕金宫班。
贞心耻自衒,望幸良独难。况蒙众女妒,倩笑谁为欢。
恒恐芳桂枝,寂寞零露漙。素手发瑶琴,泠泠奏孤鸾。
宫商合要妙,遗响风珊珊。大音世罕识,日暮空盘桓。
安得托宵梦,集君瑶台端。相思不可极,踯躅起长叹。
杨柳正萋萋,门前碧草齐。别离如昨日,白发满春闺。
飘花兼泪落,行云逐望迷。绿苔凝履迹,粉汗浥书题。
梦到龙沙北,魂销马邑西。卷帘双燕入,开镜一莺啼。
肠共吴江绕,眉将楚岫低。攀枝怜并蒂,窥沼妒双栖。
跃水宁无剑,通天亦有犀。那看明月夜,登楼惑马蹄。
腊月金陵有侠客,雪中访我长干陌。双树初彫惠远林,六花正覆袁安宅。
杯酒相逢总夙缘,江山转盼空陈迹。闻君明发广陵游,淮水孤帆重倚楼。
二十四桥何处是,思心随梦到扬州。
春风吹绣户,明月鉴罗帏。
同心阻芳讯,千里怅清晖。
歌弦尘屡积,舞衣香渐微。
别有关情处,梁间双燕飞。
不见隋堤柳,长条大道间。
丝阴流水去,带影逐春还。
妒眉销翠黛,听笛损朱颜。
日暮行人尽,思君可重攀。
空负芳楼约,愁逢江上春。
月华天外洁,花影浪中新。
讵是沉珠浦,将非濯锦津。
争言兰作舫,复拟桂为轮。
圆缺同今夕,飘零异昔辰。
关山犹自隔,攀折赠何因。