阗阗扰扰晚来閒,独倚危楼一望间。挈榼漫沽村市酒,开窗正对夕阳山。
月来虚馆谁家笛,风度疏钟到竹关。只有渔翁无简束,扁舟摇曳白云湾。
流水绕柴门,门前小径村。棘篱喧鸟雀,桑野散鸡豚。
午灶黄粱熟,春缸白酒浑。田翁无少事,閒坐弄诸孙。
屋破寒无那,庭空雪已深。山川非旧观,松柏见贞心。
冻雀争遗粒,栖鸦点莫林。携琴访溪友,清兴忆山阴。
天下事。问天怎忍如此。陵图谁把献君王,结愁未已。少豪气概总成尘,空馀白骨黄苇。千古恨,吾老矣。东游曾吊淮水。绣春台上一回登,一回揾泪。醉归抚剑倚西风,江涛犹壮人意。只今袖手野色里。望长淮、犹二千里。纵有英心谁寄。近新来、又报胡尘起。绝域张骞归来未。
武皇重征伐,战士轻生死。朝争刃上功,暮作泉下鬼。
悲风吊枯骨,明月照荒垒。千载留长声,呜咽城南水。
云陛褰珠扆,天墀覆绿杨。隔帘妆隐映,向席舞低昂。
鸣佩长廊静,开冰广殿凉。欢馀剑履散,同辇入昭阳。
暂辍清朝鹓鹭班,稍分微禄买青山。非关猿鹤多情绪,难得渔樵识面颜。
绕洞浮云春霭霭,灌园流水夜潺潺。谢安宁为苍生起,嘱咐白云好闭关。
木脱青山下,亭开翠水涯。孤舟荡双桨,何处访相知。
碧树俯清流,高人爱独坐。读罢发长吟,不知斜日堕。
春思日无涯,春园景最赊。蜻蜓缘底事,飞上海棠花。
帝德如天四海同,卉裳相率向华风。称藩特奉龙函表,偃武仍包虎韔弓。
贡自炎方归域内,心先流水到江东。路经日出知天大,城与山蟠见地雄。
诏语陪臣趋玉陛,班随仙仗列彤宫。陈情委曲为蛮语,赐对从容彻圣聪。
驼钮新颁王印重,蚁觞屡饮尚樽空。承恩共识皇华使,命将毋劳矍铄翁。
已拟再将周白雉,底须复表汉年铜。五弦曲奏鲸涛息,重译人还鸟道通。
薏苡生仁供旅食,桄榔垂叶荫诗筒。部迎定见新□骑,驿送犹思上国鸿。
歌舞万年当率化,扶携百越共摅忠。大明烛物今无外,从此皆如禹甸中。
留此秦时松,挂彼太古月。青山从东来,宛转气一歇。
空际放奇观,阴森排万笏。霜风吹老马,烟色逼苍鹘。
红泉泻秋涧,何处笙竽发。