冉冉春行暮,菲菲物竞华。
莺犹求旧友,雁不背贫家。
室有贤人酒,门无长者车。
醉眠聊自适,归梦到天涯。
柴门照水见青苔,春绕花枝漫漫开。
路远游人行不到,日长啼鸟去还来。
日落碧山暮,阴风生白苹。
飞响散高梧,水石光粼粼。
海草未凋绿,胡马嘶咸秦。
萧飒两华鬓,十年吹战尘。
客路晴为最,舟行稳似车。
天形环泽国,秋色画田家。
未用怜霜草,犹时见水花。
雁过知已近,鹊语故微哗。
元日年年见,天涯意故长。诗篇示宗武,春色酌瞿唐。
白发又新岁,黄甘非故乡。弟兄团拜处,归去愿成行。
疾风六月树枝折,火云累锤白絮裂。城南老夫正高卧,荒郊款段苏生过。
尘埃满面髸发乱,手携清壶来饷我。季子才名三十年,射杨百发百叶破。
逢时幸首南宫荐,塌翮尚忍西山饿。丈夫生世古难同,苏也巷西我巷东。
追寻不计褦襶热,淹留秪恨金尊空。君不见昨朝雨雷今则风,世事反覆谁豫通。
得时无誇好身手,失意岂必皆愚蒙。野池纷披莲半红,黄鹂噤语空林中。
劝子尽醉休匆匆,人生几何吾巳翁。
托迹红尘不染尘,径梅溪竹共精神。
字真正逼张居士,禅味曾参印上人。
声色素轻非为老,须眉虽皓却如新。
儿孙须得文章力,富贵丛中一寿椿。
驱马春山去,山蹊绕涧斜。
浅清沙岸水,疏瘦石岩花。
放荡从生事,殷勤向物华。
依微听鸡犬,深柳映人家。
巾屦翛然一钵囊,何妨且住赞公房。却嫌宴坐观心处,不奈檐花抵死香。
触目风光不易裁,此间何似舞雩台。病躯若得长无事,春服成时岁一来。