一别家山万里长,多年白骨委沙场。游魂已逐边尘散,空有高台筑望乡。
郎自伤心妾断肠,梦中逢妾妾逢郎。一声砧杵一声恨,别意长如秋夜长。
迈种徵名世,灵芝茁卧园。稍披珠网出,渐觉紫烟屯。
斐亹明如月,□□□□□。瑶光分秀气,仙露灌灵根。
芬馥连三径,琳琅萃一门。挥金归日乐,数马古风存。
故里常怀绂,茅檐或负暄。户庭图海岳,舟楫载琴尊。
稍證玄中秘,还从河上言。目能窥竹简,身自却蒲轮。
国以人为瑞,家因义作藩。奇龄开九帙,娱老弄诸孙。
草木文章贲,经纶雨露繁。授书时已晚,同闬道弥敦。
蒲柳怜衰质,樗材滥曲辕。长歌随羽翼,难忘汉宫恩。
长城水呜咽,夜夜作秦语。问子何代人,防胡旧军旅。
冤魄滞孤魂,不得归乡土。白水洗白骨,瘢尽水酸楚。
洗多成黑流,水性毒于蛊。立马古战场,长嘶待天雨。
东海有大鱼,罔罟无能近。
砀然一朱水,蝼蚁得而困。
黄头郎,尔母侮。殿上天子怜,府中丞相怒。尔虽有铜山,运去铜如土。
黄头郎,尔母侮。
楚塞三关隘,云峰入望重。何年戎马地,空有昔人踪。
积水沉秋堞,长烟带古烽。乾坤当失据,饕餮任群凶。
春光无远近,都讶艳阳时。蝶稚初涂粉,蚕眠欲咡丝。
陇云归雁早,海日到窗迟。惆怅芳菲里,佳期那得知。
忆昔东风入芳草,柳绿花红看总好。今日风吹陌上尘,莺啼燕语俱伤神。
忧来感人泪沾臆,未必春光不如昔。
承恩怜故亦怜新,落叶随风笑此身。
陌上相逢厮养妇,宫中曾是旧才人。