当年紫马去长安,岂谓风尘早挂冠。丛桂长谣明月夜,据梧清枕白云寒。
共思河朔诸贤饮,还问平原十日驩。我醉欲为歌伏枥,恐令如意碎琅玕。
山城幕府叹离居,朋旧青云积渐疏。湘浦春深谁附雁,蜀江南下不通鱼。
方愁晋代浮沈语,并得殷侯父子书。只字造从倡雪后,寸笺裁自浣花馀。
银钩并美看难辨,玉案双酬愧不如。益部只今徵小许,凤毛池上莫教虚。
少日曾闻叔度贤,过逢穷巷更萧然。挥毫秀自云霞发,裋褐名从海岳悬。
此道直论千载后,微才肯任众人前。酣歌意气频开眼,冠盖长安太可怜。
兰台高咏杳难攀,滕阁鸣銮迥不还。忽有露茎超象外,能令天籁满人间。
披襟快自君王腋,酌斗清回帝子颜。无那阿猷称尽兴,凭谁拄笏看西山。
西湖水似油,袅袅采莲舟。双鬟正十五,垂手玉葱柔。
罗带飘相近,风波可自由。
兰桡太湖曲,垂柳覆金堤。香气时时发,歌声处处迷。
残妆汗欲尽,留著可怜眉。
飘尽棠梨见牡丹,折花行酒莫留残。洛阳春事知尤少,无那明年两地看。
柏台高卧白云秋,静者由来有蔡侯。识我姓名真倒屣,念君离合重登楼。
中天日傍长安出,薄暮云生大别愁。倘是五羊能见忆,莫辞双鲤向吴洲。
维旄茀蓠,在泽之湄。子来自燕,于以将睽。
维旄茀荟,在泽之涘。予之来邢,于以将贽。
既觏则降,胡惙其忧。河岳中移,两曜不仇。
白驹既餔,云何不辕。裳衣在躬,启明流天。
虽有餔浆,无裨渴饥。岂鲜弟昆,在生则依。
安能离形,与子周还。优哉游哉,庶以愉年。
牙牌占彩贴红纱,袅袅双茎欲努芽。玉案遥将溱洧水,金盘绝胜魏姚家。
分从汉掌俱沾露,种出梁园不让霞。为报江南佳丽甚,王孙春色到天涯。