翩翩五色应弘词,初入圜桥雀已驰。藜火夜分天禄阁,彩毛朝起凤凰池。
奏笺预向趋庭日,华选方逢盛世知。更有寒山樨一树,秋风遥欲与君期。
滞留怜雨雪,道路喜逢春。湖海扁舟日,乡园万里人。
尊盘随俗赏,梅柳上枝新。渐觉风光好,莺花望紫宸。
文酒经时事事谙,西山还共访名蓝。盟同泉石宁终负,歌到骊驹便不堪。
谁以去天誇尺五,繇来赋芋总朝三。扶摇九万鹏程在,六月从君暂徙南。
兰蕙为芳柏为节,机杼盈霜襭盈月。卫家有妇年十馀,夫婿一朝成死别。
植来墓树尽连枝,岁月春秋屡改移。自去自来江上燕,年年还向屋梁飞。
生命不辰那复怨,偏栖并及飞来燕。含情相念转相怜,密意隔年传缕线。
岂为酬恩感故人,由来匪石心难转。卓哉妇义挺千秋,纲常道丧世悠悠。
谁似姚家生太史,母德岂但襄阳俦。二十藁砧亡,诸姑在乳哺。
非难地下从衰门悬一缕,艰虞况复百忧煎。未亡之人当门户,茫茫谁为问穹苍。
手鞠遗孤日正长,孤理遗编母理织。相对寒檠夜未央,跳丸得似流光疾。
四十馀年如一日,一朝太史振家声。天赉皇家作良弼,始知大贤奋迹自多奇。
是母故能生是儿,鸿鹄育成苞凤彩,此志宁教燕雀知。
为园墙东清心客,春事犹及与客吟。新径移花植千本,隔墙借树高十寻。
月池共爱好夜色,风林如欲逗春阴。落落对尔多古意,流连沈醉忘更深。
命车东出郊,淑景惬远眺。桃李虽未华,青麦芒尽耀。
春泥腻不滑,冻石引泉窍。多雨人未虞,一饱行已兆。
悠悠武穆魂,寂寂黄童庙。枯朽随流埃,名且白日照。
楚才后焉乏,旌纛亦相绍。匪无英与贤,芜没谁自料。
真卿不识面,风云起屠钓。君子重行道,岂必尽枢要。
百年逝水澜,两曜竞丸跳。来者吾惧衰,孤怀冀同调。
自家池馆久荒凉,却过邻园看海棠。
日色未嫣红锦被,露华犹湿紫丝囊。
掌中飞燕还能舞,梦里朝云自有香。
银烛莫辞深夜照,几多佳丽负春光。
夏景遽如许,先从草木知。
朱樱连蔕翦,红药带花移。
病起单衣怯,身闲昼漏迟。
空斋无长事,帘影看参差。
当年紫马去长安,岂谓风尘早挂冠。丛桂长谣明月夜,据梧清枕白云寒。
共思河朔诸贤饮,还问平原十日驩。我醉欲为歌伏枥,恐令如意碎琅玕。
庭下蔷薇树,花开玉雪球。
主人明日去,相对似含愁。