烛花垂穗伴空斋,心事如灰入壮怀。
老倦更阑惟熟睡,任他疏雨滴空阶。
卢橘花残细细飞,满枝晴日闹蜂儿。
霜余有此香无奈,合与称题赋小诗。
杉松庑门森老苍,佛屋深夜幡花香。
借床睡倒恍何处,梦随潜鱼听惊榔。
咿哑禽语晓光净,窸窣草鸣朝雨凉。
哦诗出门怀二妙,春涨绕山湖水黄。
日烘古锦囊,露浥红玛瑙。
玉池咽清肥,三彭跡如扫。
榴枝苦多雨,过熟坼已半。
秋雷石罂破,晓日丹砂烂。
任从雕俎荐,岂待霜刀判。
张骞西使时,菩酱同归汉。
展开阅读全文
明明云间月,皎皎莫可指。
雄乌与牡兔,万岁不生子。
三旬後乃合,徒用成甲癸。
焉见下土物,长养各私己。
蛇蝎满窟隙,嗣毒自未已。
天地岂有意,盛德名不死。
卧听空山雨,愁人春夜长。田蛙与水鸣,聒聒来耳旁。
缅怀千载遥,贤达多遁藏。岂无命世才,所抱或沮伤。
离家脱尘役,且憩云水乡。时运不我留,老去空彷徨。
但恐壮志销,放浪宜自彊。
城云如梦柳僛僛,野水横来强满池。
九十日春浑得雨,故应留润作花时。
羽毛摧落向人愁,当食哀鸣似有求。
万里衡阳冬欲暖,失身元为稻粱谋。