退之雄文露天巧,梦得清诗挥秀格。迨今声名三百年,文字山水相辉赫。
亭沼回环绿树遮,吟襟疏散契烟霞。败荷经雨瘦于叶,荒苇摇风凉欲花。
落落吾生伤逆旅,茫茫尘事感天涯。幽栖依约清苕好,一桁峰鬟最忆家。
瞻思不及望仙兄,早晚升霞入太清。手种一株松未老,炉烧九转药新成。心中已得黄庭术,头上应无白发生。异日却归华表语,待教凡俗普闻名。
玉台凌(líng)霞秀,王母怡妙颜。
天地共俱生,不知几何年。
灵化无穷已,馆宇非一山。
高酣(hān)发新谣,宁效俗中言!
玉台灵秀出云霞,王母安适美容颜。
天地与之共俱生,不知岁月几多年。
神灵变化无穷尽,仙馆很多非一山。
高会酣饮唱新谣,哪像世俗凡语言!
玉台:玉山上的瑶台,即西王母的居处。凌霞:高出云霞之上。秀:灵秀,秀美。怡:安适愉快,和悦。妙颜:容颜美妙。
天地共俱生:谓王母与天地同生。几何年:多少岁。
灵化:神灵变化。无穷已:没有穷尽。
王子缑山石殿明,白家诗句咏吹笙。
安知散席人间曲,不是寥天鹤上声。
何人不爱牡丹花,占断城中好物华。
疑是洛川神女作,千娇万态破朝(zhāo)霞。
有哪个人不喜欢牡丹花呢,盛开时独占了城中的美景。
莫不是洛水女神在那里翩舞吧,千娇万态如同灿烂的朝霞飞腾。
牡丹:属毛茛科植物,又名木芍药、洛阳花,初夏开花,单生,大朵,一般有红、白、紫三色。占断:占绝。独占的意思。好物华:美好的景物。
洛川神女,即“洛神”。三国魏曹植作有《洛神赋》。洛川:洛水。破:突破,超出、胜过的意思。
雪深不能鑱黄精,天寒不能斸茯苓。
瑶草共食何日长,还丹独链何时成。
如来怜我似鹤形,指挥龙树露神灵。
佛无老死无生灭,何用劳我以长生。
提瓮汲新水,阶前著意浇。好花初烂漫,底事苦飘飖。
云山怅望伊人远,芳草飘摇游子情。六月梧桐将叶老,一生离别有秋声。
乡园未信能长乐,旅馆何妨归不成。莫向他乡悲夜锦,由来富贵自当轻。
新元六日三陪宴,黼扆前头御榻横。
紫袖旁阑宣乐节,金貂当殿赐杯行。
四夷来致三呼祝,万舞驭同九奏声。
谬忝词臣无补报,丰年惟愿稼如京。