我爱燕子矶,怪石吞江势。昔与伯子偕,蹇驴冲晓至。
出山月隐林,到门松映寺。陟巅揽萧旷,寻径造幽袐。
崩岩讶天开,飞阁疑鬼峙。兹游屡入梦,蹉跎杳难继。
犹忆风雨过,江急布帆驶。丹壁照眼来,突兀使我醉。
推篷一绝叫,咫尺不得济。君行到白门,胜地誇此最。
矶下有洞天,王李曾小憩。相与歌蜀道,江声不敢沸。
君其往酬之,为我通此意。
谩说春霞醉风力,海棠睡倒倚墙梢。却知宰辅无滋味,酽醋从来是故交。
虏求妙笔威难屈,石载归舟贫独甘。
若使此风闻一世,真能立懦与廉贪。
客来帷林候渔父,黉舍坐听三日雨。诸生读书喧两庑,商羊飞来立当宁。
雨声书声杂蛙鼓,蚓歌亦自谐宫羽。青苔上阶菌生柱,败壁淋漓籀文古。
斋僮不敢开牖户,风撼庭柯啸饥虎。南山老石烂成土,天漏谁能鍊金补。
去年旱魃走吴楚,田家往往悲尘釜。麦秋一饱方自许,莫教化作飞蛾舞。
淡中著色似狂颠,心与梅同迹不然。
夺我焉支宁免俗,岂无膏沐独争先。
辨桃认杏何人拙,压雪欺霜政自妍。
只恐东君招不得,好修犹在竹篱边。
云雷天堑,金汤地险,名藩自古皋兰。营屯绣错,山形米聚,喉襟百二秦关。
鏖战血犹殷。见阵云冷落,时有雕盘。静塞楼头,晓月依旧玉弓弯。
看看。定远西还。有元戎阃令,上将斋坛。区脱昼空,兜铃夕解,甘泉又报平安。
吹笛虎牙閒。且宴陪珠履,歌按云鬟。招取英灵毅魄,长绕贺阑山。