烧灯过了客思家,独立衡门数暝鸦。燕子未归梅落尽,小窗明月属梨花。
香灺犹馀去岁烟,五更斗柄已回天。来从天外春何早,俵向人间老不偏。
莫问流光似流水,且从今日数今年。东风五十七年梦,梦觉还惊雪满颠。
涟上非所趣,偶为世务牵。经时驻归棹,日夕对平川。
莫论行子愁,且得主人贤。亭上酒初熟,厨中鱼每鲜。
自说宦游来,因之居住偏。煮盐沧海曲,种稻长淮边。
四时常晏如,百口无饥年。菱芋藩篱下,渔樵耳目前。
异县少朋从,我行复迍邅。向不逢此君,孤舟已言旋。
明日又分首,风涛还眇然。
君家能赋别,释褐重凄然。
客袂移缁素,离杯并圣贤。
坐曹烦折狱,奏牍伫怀铅。
十载青袍困,须饶草色鲜。
江湖群盗满,搔首叹离居。旧好谁怜子,新篇独起予。
风前停野酌,雨后剪春蔬。不负山阴约,柴门更扫除。
脩竹夹篮舆,岚光欲染裾。小桥流水急,古路冻云疏。
村屋乘冬结,山田隔岁锄。空林闻犬吠,不异武陵居。
冰澌漱齿夜生寒,白苧生裁踏月残。水面有风人不见,只教荷气上阑干。
谁遣蒲牢吼夜阑,玉虫剪尽玉脂乾。高山流水易为赏,求赏此声人独难。
华封耆老望车尘,故以青松祝圣人。云去帝乡桑变海,旧枝重叠长龙鳞。
鸡骛守樊笼,鸿鹄游四溟。羡君一麾去,不负人间名。
孤帆西北风,海日东南明。回首笑富贵,浮云亦何轻。
我忆童子时,綵衣戏五亭。离怀重自感,堕泪沾长缨。