黄金不惜买蛾眉,拣得如花三四枝。
歌舞教成心力尽,一朝身去不相随。
展开阅读全文
有花有酒有笙歌,其奈难逢亲故何。
近海饶风春足雨,白须太守闷时多。
平阳音乐随都尉,留滞三年在浙东。
吴越声邪无法用,莫教偷入管弦中。
何郎小妓歌喉好,严老呼为一串珠。
海味腥咸损声气,听看犹得断肠无。
筋力年年减,风光日日新。退衙归逼夜,拜表出侵晨。
何处台无月,谁家池不春。莫言无胜地,自是少闲人。
坐厌推囚案,行嫌引马尘。几时辞府印,却作自由身。
杲杲冬日出,照我屋南隅。负暄闭目坐,和气生肌肤。
初似饮醇醪,又如蛰者苏。外融百骸畅,中适一念无。
旷然忘所在,心与虚空俱。
平生所心爱,爱火兼怜雪。火是腊天春,雪为阴夜月。
鹅毛纷正堕,兽炭敲初折。盈尺白盐寒,满炉红玉热。
稍宜杯酌动,渐引笙歌发。但识欢来由,不知醉时节。
银盘堆柳絮,罗袖抟琼屑。共愁明日销,便作经年别。
口厌含香握厌兰,紫微青琐举头看。忽惊鬓后苍浪发,
未得心中本分官。夜酌满容花色暖,秋吟切骨玉声寒。
承明长短君应入,莫忆家江七里滩。
润叶濡枝浃四方,浓云来去势何长。
旷然寰宇清风满,救旱功高暑气凉。
夕照红于烧,晴空碧胜蓝。兽形云不一,弓势月初三。
雁思来天北,砧愁满水南。萧条秋气味,未老已深谙。
白头新洗镜新磨,老逼身来不奈何。耳里频闻故人死,
眼前唯觉少年多。塞鸿遇暖犹回翅,江水因潮亦反波。
独有衰颜留不得,醉来无计但悲歌。