科目连双中,声名莫二渠。
手曾攀折槛,客有泪辞车。
速化非吾事,偷闲只古书。
黑头黄壤去,有昊定何如。
霜日知春有信归,腊前偷暖漏春晖。
北风也翦寒梢叶,吹作鹅黄乱蝶飞。
天上蓬山新水芽,群仙远寄野人家。
坐看宝带黄金銙,吹作春风白雪花。
堂後檐前小石山,一峰瘦削四峰撵。
忽腾绝壁三千丈,飞下清泉六月寒。
乃是家僮聊戏事,倒倾古井作惊湍。
老夫畏热年来甚,更借跳珠裂玉看。
两换溪溪玉,花呈岭岭春。
秧田暄处早,茅屋补痕新。
看山妙处几曾知,落照斜明始觉奇。
皱尽衣裳纹欲裂,争先头角远相追。
松梢别放六峰出,江底倒将千嶂垂。
一路诗篇浑漫与,侧溪端的不相亏。
展开阅读全文
日落红雾生,系舟宿牛口。
居民偶相聚,三四依古柳。
负薪出深谷,见客喜且售。
煮蔬为夜餐,安识肉与酒。
朔风吹茅屋,破壁见星斗。
儿女自咿aa43,亦足乐且久。
人生本无事,苦为世味诱。
富贵耀吾前,贫贱独难守。
谁知深山子,甘与麋鹿友。
置身落蛮荒,生意不自陋。
今予独何者,汲汲强奔走。
人老何所乐,乐在归乡国。我归故园来,九度逢寒食。
故园在何处,池馆东城侧。四邻梨花时,二月伊水色。
岂独好风土,仍多旧亲戚。出去恣欢游,归来聊燕息。
有官供禄俸,无事劳心力。但恐优稳多,微躬销不得。
江海漂漂共旅游,一尊相劝散穷愁。
夜深醒后愁还在,雨滴梧桐山馆秋。
南龙兴寺春晴后,缓步徐吟绕四廊。老趁风花应不称,
闲寻松雪正相当。吏人引从多乘舆,宾客逢迎少下堂。
不拟人间更求事,些些疏懒亦何妨。