牡丹半坼初经雨,雕槛翠幕朝阳。娇困倚东风,羞谢了群芳。洗烟凝露向清晓,步瑶台、月底霓裳。轻笑淡拂宫黄。浅拟飞燕新妆。
杨柳啼鸦昼永,正秋千庭馆,风絮池塘。三十六宫,簪艳粉浓香。慈宁玉殿庆清赏,占东君、谁比花王。良夜万烛荧煌。影里留住年光。
北风吹霜霜月明,荷叶枯尽越水清。别来几度龙宫宿,雪山童子应相逐。
百年泛飘忽,万事系衰荣。高鸿脱矰缴,达士去簪缨。
始从天目游,复作罗浮行。云卧石林密,月窥花洞明。
全形在气和,习默凭境清。夙秘绛囊诀,屡投金简名。
钟管促离觞,烟霞随去程。何当真府内,重得款平生。
万动无劳撼古今,青天到老亦难任。閒条閒絮犹何物,系得男儿几许心。
诏从东海付南麾,戎乘前驱上将威。
异俗已传吾父至,期文更咏我公归。
岁时职贡还朱绂,昼日恩光赐衮衣。
昔往今来亦何速,长亭杨柳尚依依。
此身只合着林泉,安得缠腰十万钱。
百事懦无拖地胆,一生愚似信天缘。
青山有约不知老,黄犊与人相对眠。
问讯春蓑故无恙,乱云深处更超然。
忆弟心如岁,忧时发欲星。衣裳带月入,涕泪及秋零。
小邑歌鸿雁,高原起鹡鸰。忽闻颂声作,频使客愁醒。
袅袅青梧枝,结根缘高冈。兰生丛薄中,馨香随风扬。
惟昔与吾子,嬉游翰墨场。早朝趋建礼,晚沐出长杨。
饮我以醇酒,示我以周行。佳言比弦韦,佩之充明珰。
今晨念远别,揽衣起徬皇。车徒将入洛,文赋已游梁。
征马思长路,栖凫怨孤颃。念当从子逝,翮短不能翔。
南陆鹜修轸,良会安可常。改途陟嵩少,为我吸玉浆。
倘逢三花树,采采莫相忘。
门有万里客,不剑亦不琴。手持漶灭刺,欲语泪先淫。
家本东鲁儒,豪举世难任。游戏孟诸野,射猎峄山岑。
徒手殪猛虎,仰面接飞禽。十五学孙吴,出身为羽林。
曾随汉车骑,逐虏塞垣阴。勇略颇自许,意气人所钦。
一朝时事改,避难五溪深。是时戈船将,十万靖南侵。
攘臂千夫长,捐躯百战临。论功无分寸,谗害复相寻。
廿载事戎行,家远绝信音。笑谈皆按剑,勋业遂泥沉。
丈夫赴国难,肯负平生心。桑榆幸未晚,壮图希自今。
暂辍南征曲,为君东武吟。
湖阔天为水,楼高地出城。日光随镜满,帆势与云平。
梦泽晨烟积,湘潭夜雨生。凭轩问舟子,归棹杳何征。