洁野凝晨曜,装墀带夕晖。集条分树玉,拂浪影泉玑。色洒妆台粉,花飘绮席衣。入扇萦离匣,点素皎残机。
千门俨西汉,万户擅东京。凌云霞上起,鳷鹊月中生。
风尘暮不息,萧筦夜恒鸣。唯当卖药处,不入长安城。
迢(tiáo)迢槐江岭,是为玄圃(pǔ)丘。
西南望昆墟(xū),光气难与俦。
亭亭明玕(gān)照,洛洛清瑶流。
恨不及周穆,托乘一来游。
遥遥高耸槐江岭,那是玄圃最高冈。
远望西南昆仑山,珠光宝气世无双。
高高珠树光明照,谣水涓涓流细淌。
可恨不及周穆世,搭车也去一游赏。
迢迢:高而远的样子。槐江岭:即槐江之山。玄圃:即平圃,亦作“县(悬)圃。”
昆墟:即昆仑山。光气:珠光宝气。俦:比并。
亭亭:高高耸立的样子。玕:琅玕树,即珠树。洛洛:水流动的样子。瑶:同“滛”。
周穆:周穆王。托乘:犹今言“搭车”。
忆在武夷同醉日,感君高韵薄秋云。今来手握山东宪,众许才空冀北群。
尘世浮名春梦似,玉堂旧话夜灯闻。年来鬓发俱非昨,要遣丹青早策勋。
藜杖芒鞋兴不穷,万山螺簇碧茏葱。青天一饷开图画,潋滟收归惨淡中。
无故寻愁觅恨,有时似傻如狂。纵然生得好皮囊,腹内原来草莽。
潦倒不通世务,愚顽怕读文章。行为偏僻性乖张,那管世人诽谤。
富贵不知乐业,贫穷难耐凄凉。可怜辜负好韶光,于国于家无望。
天下无能第一,古今不肖无双。寄言纨绔与膏粱,莫效此儿形状。
扁舟初别五陵春,为逐江间鸥鹭群。津吏谩劳频问讯,汉庭元有旧将军。
飞蓬似征客,千里自长驱。塞禽唯有雁,关树但生榆。
背山看故垒,系马识馀蒲。还因麾下骑,来送月支图。
崒嵂荆南山,袁令葬其麓。
相传天赐棺,咄咄诳流俗。
令尝成兴梁,天报宜以福。
赐棺信荣矣,毕竟入鬼录。
珠官在岭南,锦官在巴蜀。
盐官兴铁官,登载粉简牍。
吾恐古有司,铸铜山之足。
后人讹承讹,官傍妄加木。
政须改铜官,大字鑱崖腹。
事有作俑者,并按王乔玉。