佳人元不是摩澄,幻术因循污此生。对雪解歌吟飞絮,灭灯能审断弦声。
凤楼潇洒闲琼馆,冰室深沈冷玉笙。好访龙溪善知识,传灯何啻总持名。
泛尽隋河乍入淮,数峰秋势旅眉开。此身未立如飞絮,愧向云山去又来。
往者金华公,赐环僰道归。笋舆过柴桑,彷徨有馀悲。
荒庭尚如旧,物色人事非。寒风起虚林,木叶无复遗。
榛丛傲霜菊,讵肯相因依。二事堕渺茫,兹理未易推。
适堪作废朝,总芳俱不衰。当有旷达人,橐金烦一挥。
雌去雄飞万里天,云罗满眼泪潸然。
不须长结风波愿,锁向金笼始两全。
吾党赵君有充甫,器硕才宏动云古。尚书公子青云士,龌龊庸流谁比数。
义窃通家余忝同,感今怀旧忧思冲。朅来别我官广陵,楼船舆马俱匆匆。
都亭结驷艳杯酒,琼瑶拟赠余安有。不厌刍荛可试呈,郡倅分职统于守。
竭诚分内万无尤,分外喜为须掣肘。铅镰钩钝各有时,代庖或反伤其手。
赵君赵君名愈彰,却笑狂夫真老狂。十载弟同官更远,三年同兄典太常。
情亲恨不照肝胆,岂谓险阻能兼尝。羊肠折坂老骥足,天衢九首看腾骧。
忆昔敬皇隆化日,属当江省校文年。持衡骢使推双竹,入彀鸿生愧比肩。
连帅遐方仍懋绩,抚安中土竟虚传。心香未炷空头白,公后应知衮衮贤。
渔翁袖手空舣棹,琴客攒眉欲绝弦。惟有群僧无俗恨,乱山孤寺静谈禅。
五月江风多自南,停舟滞雨兴难堪。吕公矶送惊心浪,大别山凝扑面岚。
北海酒尊空已久,善和书册远谁探。妻儿不解穷通理,看挂明朝十日帆。
狂王丧心醉其上,老叟避世居渭滨。出猎初非取兽意,垂钩岂是求鱼人。
千年茅土有终始,一时际遇无比伦。韩彭乌合成俎醢,三顾犹堪继后尘。
至宝忽横道,峰峦高复低。
数尖灵壁石,一曲武夷溪。
黛色春浮玉,黄流雨曳泥。
遥知千载下,名与岘山齐。