正薰风解愠,萱草忘忧,黄梅新霁。缥缈歌台,半金衣公子。丹桂香中,碧梧枝上,两两飞还止。似说当年,而今时候,长庚诞贵。
恩厚随龙,官崇御带,二十横金,玉阶寸地。须信骅骝。一日能千里。况遇王良伯乐,算九万、何劳睥睨。磊落金盘,华阳白李,休辞沈醉。
桃源果何处,溪流出残红。
忽然见桃花,灼灼摇春风。
蒸成日边霞,高吟思无穷。
疏雨随风迥,轻寒薄暮归。犹怜数花朵,辛苦驻春辉。
朝别凌烟楼,贤豪满行舟。暝投永华寺,宾散予独醉。
愿结九江流,添成万行泪。写意寄庐岳,何当来此地。
天命有所悬,安得苦愁思。
绀殿横江上,青山落镜中。岸回沙不尽,日映水成空。
天乐流香阁,莲舟飏晚风。恭陪竹林宴,留醉与陶公。
春阳如昨日,碧树鸣黄鹂。
芜然蕙(huì)草暮,飒尔凉风吹。
天秋木叶下,月冷莎鸡悲。
坐愁群芳歇,白露凋华滋(zī)。
今日的春光如同昨天一样明媚,碧树绿草间,有黄鹂鸟在唧唧鸣叫。
但突然之间,蕙草就枯萎凋零了,衰飒的秋风吹来阵阵凉意,让人顿感忧伤。
已经进入秋天,树木的叶子纷纷落下,一片凄清的景象。冰冷惨淡的月光下纺织的女子正独自伤悲。
她为群芳的逝去而感到无限忧愁,繁盛的枝叶如今都已凋落,秋露浓浓,让人感到无限落寞。
蕙草:香草名。
天秋木叶下:《楚辞·九歌》里有诗句:“袅袅兮秋风,洞庭波兮木叶下。”莎鸡:虫子名。在这里指纺织娘。又名络纬、络丝娘。
华滋:繁盛的枝叶。
青春几何时,黄鸟鸣不歇(xiē)。
天涯失乡路,江外老华发。
心飞秦塞云,影滞(zhì)楚关月。
身世殊烂漫,田园久芜没。
岁晏何所从?长歌谢金阙(què)。
青春能持续多长时间,春天黄鸟鸣个不停。
人在天涯,不知回乡的路在哪里,江湖游荡,白了头发。
身影迟滞在楚关的月下,心却飞往秦塞云中。
此身此世特别烂漫,田园也久已荒芜。
眼看又到年终,应该何去何从?高唱长歌谢别金阙。
黄鸟:亦名黎黄,其包黎黑而黄也。鸣则蚕生。韩子曰“以鸟鸣春”,若黄鸟之类,其善鸣者也。阴阳运作推侈,时至气动,不得不尔,故先王以候节令。
谢:去也。金阙:犹金门。“长歌谢金阙”,见不复有仕进之意。
素盖凌风转,飘飘度石梁。田家始晡食,村店已斜阳。
红忆山椒熟,青怜陇麦长。郊行亦何事,能遣世情忘。
偶从樟木询归路,亭长谅谆为指南。他日有时怀胜览,笋舆曾此驻晴岚。
宴坐翛然万虑忘,从他风雨送春忙。佛灯初上黄昏后,时炷郴州石乳香。