九卿天上落,五马道傍来。列戟朱门晓,褰帏碧嶂开。
登高望远海,召客得英才。紫绶欢情洽,黄花逸兴催。
山从图上见,溪即镜中回。遥羡重阳作,应过戏马台。
清夕始澄,孤月出林。繁阴绎绎,今我乍歆。昔者驱车,适彼四野。
求我友生,赠以瑶斝。昔者乘舟,顺彼中流。解我冲牙,以赠同仇。
迢迢南山,崔崔峻峦。暮云群飞,谷风泻湍。阳雁差池,矧彼鹰鹯。
余生不再,余命不双。短襟自寒,朔风摇缸。岁暮薇枯,饥谁与同。
海甸见新草,故园入春心。天涯共萋萋,谁能辨浅深。
寒潮落沙影,晓塔郁曾阴。日南绝征雁,桂水孤归禽。
遥分前渚泪,共湿故人襟。
双泉驾群峰,大科乃泉窦。科比泉高卑,已过十八九。
碧云与紫姑,无乃科麓乎。是为第一峰,斯名岂云诬。
葵花已过荷花繁,南风入户清而温。
担头有李初入眼,令人引脰怀家园。
三年为客在两处,李熟未果登清樽。
翻思整冠诚可乐,何苦鑽核辄不存。
急宜买冰致凝壈,全胜汲井供潺湲。
小床方簟嚼春雪,一实自可轻璵璠。
扁舟行逐东南奔,回首稻粱江上村。
相欢孰若弟与昆,古来唱和须篪埙。
是行犹及豫章春,闻说逢迎有故人。
倾盖为君殊快意,掺祛令我重伤神。
向阳花木初开叶,得雨蛟龙已转身。
江上新晴应更好,绿杨如幄草如茵。
素赏殊非桃李人,深藏疑避绮罗尘。自从逸客高吟后,湖月溪烟几度春。
何为触热客来俱,槐市东头赤日无。座上清言皆月露,樽前閒兴尽江湖。
敲冰凉沁玻璃碗,挂壁云生水石图。雍馆风流有如此,将因著论老潜夫。
古寺僧牢落,空房客寓居。故人供禄米,邻舍与园蔬。
双树容听法,三车肯载书。草玄吾岂敢,赋或似相如。
四月八日风雨歇,放翁宅前湖水高。典衣沽酒亦足醉,骑马看花徒尔劳。
海国尚闻歌蔓草,山陵谁与荐樱桃?元龙本是无能者,后世谩称湖海豪。