云陛褰珠扆,天墀覆绿杨。隔帘妆隐映,向席舞低昂。
鸣佩长廊静,开冰广殿凉。欢馀剑履散,同辇入昭阳。
暂辍清朝鹓鹭班,稍分微禄买青山。非关猿鹤多情绪,难得渔樵识面颜。
绕洞浮云春霭霭,灌园流水夜潺潺。谢安宁为苍生起,嘱咐白云好闭关。
木脱青山下,亭开翠水涯。孤舟荡双桨,何处访相知。
碧树俯清流,高人爱独坐。读罢发长吟,不知斜日堕。
春思日无涯,春园景最赊。蜻蜓缘底事,飞上海棠花。
帝德如天四海同,卉裳相率向华风。称藩特奉龙函表,偃武仍包虎韔弓。
贡自炎方归域内,心先流水到江东。路经日出知天大,城与山蟠见地雄。
诏语陪臣趋玉陛,班随仙仗列彤宫。陈情委曲为蛮语,赐对从容彻圣聪。
驼钮新颁王印重,蚁觞屡饮尚樽空。承恩共识皇华使,命将毋劳矍铄翁。
已拟再将周白雉,底须复表汉年铜。五弦曲奏鲸涛息,重译人还鸟道通。
薏苡生仁供旅食,桄榔垂叶荫诗筒。部迎定见新□骑,驿送犹思上国鸿。
歌舞万年当率化,扶携百越共摅忠。大明烛物今无外,从此皆如禹甸中。
冻项缩如龟,茅檐讽雪诗。
冷於初下日,好是未消时。
树重高枝折,窗明晚色迟。
忽思溪上路,拟借蹇驴骑。
风沙刮地塞云愁,平旦交锋晚未休。
白骨又沾新战血,青天犹列旧旄头。
岁转鸿钧腊已残,东风吹絮下天关。涨添吴楚千江水,压倒秦淮万里山。
翠竹婆娑银凤舞,苍松辗转玉龙盘。不知天上谁横笛,吹落梅花满世间。
清飔拂拂皱湘纹,一袭罗衣映夕曛。世态轻浮迷晓雾,人情冷淡幻秋云。
家庭革命多凉德,骨肉操戈涣大群。同履春冰危险地,夷然舞蹈醉眸醺。
人比黄花叹故吾,依然霜鬓压头颅。井蛙坐困思观海,窟兔纷驰尚守株。
千里江流难转石,一鞭日暮滞迷途。风雷不作鱼龙化,终见螔蝓贴壁枯。
但见怀金要路登,未闻正士逐云腾。金钗十二罗莺燕,珠履三千效犬鹰。
满架芸编成朽蠹,盈廷樊棘集青蝇。不知谁抱卞和璞,抒写忧怀对杜陵。