两眼断夕阳,两鬓羞临镜。
重门闭不开,唯与愁相竞。
莲子落秋水,苦心空自知。岁月如水深,那有见莲时。
汉嘉城南雨新晴,汉嘉城下登舟行。舟行适意那有此,楼台摇荡绿波起。
凌云有意送行客,九峰青人船窗里。大波怒起声喧豗,濛水涐水横江来。
阳侯出斗踏巨浪,罔象逃遁愁惊雷。长年三老惯涉险,到此变色胡为哉。
举头喧呼人踊跃,船势忽如飞隼落。乌尤山下一回头,犹见惊涛溅佛脚。
清风不动旗影斜,鼓音未断回帆挝。翠羽惊飞江上鸟,白蘋开满江边花。
江鸟江花无限景,碧流荡漾波纹静。无数数烟峦翠作堆,分明倒卧峨眉影。
峨眉山影和烟沈,峨眉雪水入江深。船头一掬寒沁齿,好试平生冰雪心。
越罗小袖新香茜,薄笼金钏。倚阑无语摇轻扇,半遮匀面。
春残日暖莺娇懒,满庭花片。争不教人长相见,画堂深院。
金羁游侠子,绮机离思妾。春度人不归,望花尽成叶。
绿笋总成竹,红花亦成子。能当此时好,独自幽闺里。
夜夜苦更长,愁来不如死。
何用遗君玳瑁簪,双珠明月照同心。
原来得自鲛人室,说到相思泪不禁。
零落钿蝉出汉宫,阑干双泪背春风。
君王总署回心院,再画蛾眉恐未工。