乾坤钟灵秀,绝代产殊色。容光竞明月,兰蕙萃为饰。
扎扎弄机声,文锦光击射。怀贞不肯字,惧无萧史敌。
老父爨下炊,母借邻灯织。拮据日不遑,不克谋朝夕。
妾心怆以摧,养女不得力。含羞信蹇媒,情因菽水迫。
良人同此心,一身何足惜。吁嗟轻薄儿,嘻游狎便辟。
锦衾遗巧笑,好逑而摈斥。膏沐为谁施,幽房常局蹐。
展转不能寐,瑶琴怨终夕。琴声一何悲,心伤柱促激。
既不成婚媾,又远去亲膝。身心两不遂,悢悢不能抑。
明月照我怀,挥泪长叹息。
白头兼莫春,非复芳菲节。展转心忽伤,深悲蕙草歇。
魏紫潜绯真正红,天公不管老东风。
紫袍玉带双鱼挂,犹把阑珊造化功。
梦破巫峰十二鬟,家山逸驾尚容攀。
桃花见面东风裹,应笑陈人老上颜。
无缝冰轮万古同,御风飞到碧天中。
四方上下无遮碍,一点清光处处通。
夫没姑嫜老,年芳鉴珥新。
孤峰晴后雪,硕果剥中春。
命义生无愧,言容死未陈。
西风吹拱木,双剑合龙津。
昔年雁门路,霜气逼征鞍。
野望天何惨,徒行老更难。
人烟隔水静,鬼火照沙寒。
战伐空悲感,风凄戍角残。
家住渭桥边,追随侠少年。斗鸡输宝剑,逐兔落金鞭。
日下长楸陌,霜高太白天。新从霍骠骑,裘马独翩翩。
虬髯丈夫乘铁骢,自言征战老云中。凭陵仗剑出门去,原上枯桑鸣朔风。
白露生庭芜,明月照栖乌。
栖乌啼不已,闺人中夜起。
起视西北方,翩翩雁志翔。
幽燕戍未返,云胡不凄伤。