代北云气昼昏昏。
千里飞蓬无复根。
寒鴈嗈嗈渡辽水。
桑叶纷纷落蓟门。
晋阳山头无箭竹。
疎勒城中乏水源。
属国征戍久离居。
阳关音信绝能疎。
原得鲁连飞一箭。
持寄思归燕将书。
渡辽本自有将军。
寒风萧萧生水纹。
妾惊甘泉足烽火。
君讶渔阳少阵云。
自从将军出细柳。
荡子空床难独守。
盘龙明镜饷秦嘉。
辟恶生香寄韩寿。
春分燕来能几日。
二月蚕眠不复久。
洛阳游丝百丈连。
黄河春冰千片穿。
桃花颜色好如马。
榆筴新开巧似钱。
蒲桃一杯千日醉。
无事九转学神仙。
定取金丹作几服。
能令华表得千年。
腰刀帕首报君恩,初事将军出雁门。回首家乡无限意,秋风吹上五陵原。
东风吹水岂容平,小雨催花却易晴。
旅燕欲来春社近,故人何处晚山横。
不才媿忝诸侯客,苦思难攻五字城。
芳草满庭无一事,竹间幽鸟变新声。
我有数顷田,读书尽岁暮。
苟无饥渴态,不必羡华富。
人生苦嗟卑,待日不可度。
不思羲和车,去去岂反顾。
闭门十年间,青云半尘土。
光荣能几时,悔吝已莫数。
所以五柳公,陶然乐贫窭。
彼有五男儿,岂有后日虑。
战城南,困城北,纵横腐肉乌鸢食。一将侯,万夫死,圣人用之非得已。
国之守,在四邻,善战之臣服上刑。佳兵者,不祥器,常胜之家道所忌。
孤人子,寡人妻,独人父母安忍为。销戈矛,灭锋燧,戢尔熊罴长不试。
䲭鸮逝,凤凰来,与民休息歌康哉。
官府年来恣徵讨,里正登门急于火。三冬过半稻初登,翻说今年稻熟早。
家人相率往田间,协力无分少与老。短镰一派穫声齐,数亩黄云随手倒。
背负肩任初上场,男共播扬女舂捣。里正醉饱才出门,督邮复自城中造。
急将贱粜纳官需,且免官刑相苦恼。回首场头稻已空,一年生死良难保。
小儿弹泪向西风,说曾田畔拾馀稻。阿翁回语儿无啼,尚冀明年官府好。
□□□处有盆梅,九月寒花的烁开。占取孤标寻菊□,挽将春意入秋来。
天教早实调金鼎,人喜扬芬满柏台。三弄瑶琴豪兴发,未应何逊擅吟才。
严风吹霜百草枯,胡儿马肥思南驱。长戈飞鸟不敢度,扼胡岭下行人无。
钩钤一夕妖星过,贼臣自掣居庸锁。藏金郿坞未厌深,长安三日燃脐火。
胡兵数道下山东,旌旗绛天海水红。胡儿归来血饮马,中原无树摇春风。
橐驼毡车载金帛,城上官军空叹息。累累妇女过关头,回望都门心断绝。
汉家公主嫁乌孙,圣皇重战议和亲。北望一舍如天远,黄沙茫茫愁杀人。
田侯落落奇男子,主辱臣生不如死。殿前画地作山川,请以义军相表里。
恨我不得学李英,爱君不减侯莘卿。子明又请当一面,禁中颇牧皆书生。
横遮俘尸三十万,潼关大笑哥舒翰。上书慷慨请长缨,临风铩翮空三叹。
先生真解事,此日集壶觞。变化鱼龙地,盘桓翰墨场。
一庭秋菊色,满座宝炉香。倚槛忘归去,南山对晚妆。
周郎二十四年少,盖世功名随一燎。
亲提三万走曹瞒,不以敌勍恨兵少。
豫州失匕已胆折,一日目明惊二妙。
最怜黄盖不知名,吏士相从倚营啸。
阿奴火攻本无策,破竹自繇人不料。
贪降纳侮理固宜,泥淖华容几尽剿。
西来行师有绝地,毋乃重诒千古笑。
镞湛纵是差可认,鼎峙讵关谋所召。
二乔春锁何足言,从此天光遂分耀。
我闻汉贼久染指,奋毒摇牙噬江表。
八荒囊括岂复遗,一蹙吴宫已为沼。
当时乘胜下部骑,考地当居楚南徼。
蒙冲逆斗须上流,揖寇那容越津要。
武昌霸基跬步耳,肯使国畿纷戟旐。
坡仙访古特寓意,横槊雄姿谁与吊。
故将异地眩疑辞,政恐因讹启讥诮。
沧浪六月卷晴雪,历历江山人物眇。
崩空乱石今几存,仿佛栖巢尚惊鸟。
夜深刁斗声四发,星斗满空群籁悄。
便须唤起紫绮裘,孤鹤南天楚江晓。