清晨凝伫。见风云济,及作时雨。阴阳协顺空中,为甘露、山泽敷布。点点如膏利益,洗灭妖氛,四海澄素。造化天地神功,扰扰浮生几人悟。乾坤美泽恩沾溥。胜娑婆、此价应难买。滋生万物荣苏,增瑞庆、兆民歌舞。五谷丰登,庶事康宁,遐迩安固。感上下和睦无为,敬礼玄元祖。
登楼一南望,淮树楚山连。见雁无书寄,归吴定此年。
西南风劣。向花枝、划地愁先绝。寻常莫道春去,王孙未老,还堪重惜。
月上琼楼,算幽恨、飞燕能说。谩寄向、烟雨天涯,一路香、痕傍华辙。
荷钱点点何堪折。但清波、渺渺衔鱼妾。流萤一个巧入,待伴我、重帘岑寂。
夜漏频催,拟把双蛾,还聚愁碧。奈露盘、空盼金茎,只向梧桐滴。
读书老何为,更读聊遮眼。此意虽等閒,高情寄无限。
错磨千古心,翻覆几忘饭。不知白云去,春静山中晚。
宝花天雨晓纷纷,佛界妆严尽白银。待腊风云初接势,犯寒糟曲若为神。
园中芳草谁能赋,江上梅花独自春。半臂骑驴得佳句,九原谁唤灞陵人。
重城杨柳昼沉沉,坐久黄鹂啭夕阴。
几处闲门芳草绿,一帘微雨落花深。
年光暗觉随流水,春色长看满上林。
故国松篁还似旧,莫教奔走负归心。
南山石嵬嵬。
松柏何离离。
上枝拂青云。
中心十数围。
洛阳发中梁。
松树窃自悲。
斧锯截是松。
松树东西摧。
特作四轮车。
载至洛阳宫。
观者莫不叹。
问是何山材。
谁能刻镂此。
公输与鲁班。
被之用丹漆。
熏用苏合香。
本自南山松。
今为宫殿梁。
结楼黄山曲,不碍黄山云。
山云吹作雨,漠漠复纷纷。
纷纷漠漠春何有,洗出梨花隔垂柳。
花开花落郎未归,楼上美人相忆否?
雨后泉声吼似雷,中天晴照逼窗来。千林蒙润芽应长,百鸟迎光舌自开。
静把好香焚一炷,閒将古教阅周回。门前滴尽千峰翠,分付门人莫浪猜。
来从公子十日饮,去浣京华十丈尘。梦想楼台落江渚,急搜诗句报都闉。
艳姬骄马满衢路,熟鸟高花忘主宾。乞与熊侯三万日,茂陵秋气射麒麟。