行尽吴山过越山,白云犹是几重关。若寻汗漫相期处,更在孤鸿灭没间。
妾乘油壁车,郎骑青骢马。愿作双车轮,随郎马蹄下。
成都不可住,郎题桥上柱。临邛道上花,是妾当垆处。
门前沟中水,日夕东西流。上有双鸳鸯,交颈同白头。
脉脉有所思,泠泠寄哀弦。弦声久已绝,思君聆我弹。
君情与妾意,忧乐转指间。幸随南风调,流响九嶷山。
乌夜啼,城上头。城中少妇弹箜篌。起闻乌啼生远愁。
乌不能言解乌意,愿乌啼时赦书至。
竹上斑斑泪,重华去不还。鸣条何处是,肠断九嶷山。
所思向何方,所思今有所。食蓼不知辛,食檗不知苦。
惟有所思愁杀人,蓼檗不能如苦辛。
九死馀生莫自怜,当年三策岂徒然。到头崛强成兹老,谁首中兴数此贤。
恨不先时知桧卖,敢从他日问身全。白云片鹤相逢地,箕尾遥骑独在天。
有所思,寒不知冬,暑不知夏。旦不知昼,昏不知夜。
闻人悦春光,起视春光断柔肠。闻人爱秋清,坐守秋清出愁情。
来日悠悠去日多,花开怯对落如何。风雨驱花异夕朝,朝夕衔思赴远遥。
朝思在山神巍峨,暮断在水梦风波。飞鸟当前见人心,不传思人往来音。
毋乃心心不相识,能鸟知之朝唧唧。人因谓我无思远,口欲相置心难挽。
春蚕成茧还吐丝,丝短丝长织女知。
好风送时雨,沾润浃荒蓁。布谷初鸣日,田家事事频。
稚子驱犊出,僯翁唤赛神。农时不可缓,岁计在于春。
幸免桔槔苦,敢辞东作勤。
有所思,乃在大海旁。将何问遗君,明月更夜光。锦带缭五丝,薰以瑞麟香。
君心闻已变,焚之扬其灰。思君亦徒尔,覆水难重回。
恩情中道绝,日月有盈亏。长夜耿耿风凄凄,欲渡无梁当诉谁。