远郎竟何去,别郎不得语。瑟瑟复悽悽,日暮风吹雨。
小雨滴花香,大雨倒垂杨。狂风横艇子,冲散两鸳鸯。
艇子归南浦,采莲独倚橹。莲花叶上红,莲子心中苦。
采莲爱莲花,别郎惜侬家。侬家见郎时,桃腮柳叶眉。
眉梢翠初润,含情羞一瞬。分明云母屏,映出鸦雏鬓。
宛转取郎怜,别郎尚依然。还将见郎貌,送郎出门前。
蜻蜓斜日立帘钩,燕子新晴语柁楼。熠熠晚花随意得,茫茫春水此生浮。
无官可缓三人带,有子能胜十具牛。老大拂衣归去好,莼鲈何必待清秋。
看山殊慰十年盟,隐计犹怜尚未成。到日云霞如有意,归时猿鹤岂无情。
丹崖翠壁皆留咏,瑶草琪花半识名。此去清凉应笑我,劳劳城市欲何营。
炉峰落日紫烟孤,江上扁舟失梦馀。乞我博山修净供,要知触处是匡庐。
项王高宴鸿门北,风云奔走天为黑。椎牛刺豹酒三行,谈笑戈矛生顷刻。
岂知天命非人谋,玉玦三提事何益。兴亡楚汉两干将,开辟乾坤双白璧。
喑呜漫说万人敌,隆准天人竟谁识。玉斗声中霸业空,乌江江水还流东。
朔风起,鸿雁来。遥传苏武讯,直过李陵台。万里关山和月度,几行书字拂云开。
群飞远浦凫鹥乱,阵落平沙鸥鹭猜。自是随阳向南去,非关避雪待春回。
数声惊起闺中怨,夫在边头何日见。水长天远若为情,月下停砧泪如线。
鹤羽鸾绡事已空,奉华遗寺对高松。宫斜凤去无人见,且看门前粉壁龙。
罗山恣清游,尘羁嗟难了。诸子采景奇,亦足吟眼饱。
峰朵触天心,石穴通地窍。习习谷风生,烟霞浮林表。
想见薜萝衣,扶行觅樵道。玄木走白猿,响屐惊栖鸟。
倏尔平涧开,百籁争皦皦。碧潭渟无波,返景乾坤倒。
境比桃源幽,避秦人未到。但有欧公岩,兀兀立芸草。
时空频推移,千岁等分秒。物事转衰荣,万象归幻杳。
诛茅信可期,当此政化好。精舍筑丹泉,砥路入窎窅。
绣服易得閒,休沐向高蹈。命驾纷遝来,息心参不老。
中条山下柳丝飞,送客花村问酒旗。风递晴岚沉极浦,雨添新水涨前溪。
问程见说孤烟外,散饮那逢落照时。渭北江东更愁绝,暮云春树总相思。
空山遗庙远难寻,斜入荒林一径阴。碧瓦落风苍鼠走,画梁窥月训狐吟。
颠軨兵入亡唇齿,函谷臣归去腹心。若此贪昏何可谏,知机难似五羊深。