南风昨夜起,吹动木兰舟。底事长江水,年年带别愁。
惜诵期终悯,缄思绝世挐。顿承英哲诲,因向旧怀摅。
忆昔疲南亩,移情赴北车。逢时多曲折,自守一千徐。
趋舍方违众,否臧欲任予。矜愚忘草莽,豁达对簪裾。
但谓方肠坦,不知世故疏。鄙夷繇径至,忽略当门锄。
昭质虽纷饰,陈辞未得舒。终然迷忌讳,遂尔触崎岖。
远集将何所,卑飞或可居。公庭歌锡爵,独坐耻空书。
亦有心怜者,谁为手援欤。以兹时亟失,祇与意踌躇。
在我惟求犮,于人敢吐茹。非关难援引,本自少声誉。
攘诟依清白,离尤入静虚。去来仍直道,先后念皇舆。
怆恻春秋代,吁嗟日月除。悠悠长路渺,歉歉一身馀。
瞻顾观民极,阽危问服初。前脩苟不失,夫子谓何如。
人间谁与问同群,天外孤容共白云。寒菊终留秋后色,霜枫久醉日馀曛。
拟从象教通玄指,漫许龙威出大文。抱璞千年何氏子,传衣此日又逢君。
汉武开西南,宋高弃东北。或以强衅边,或以弱丑国。
合商今古筹,无如屯守得。三时壁野清,千里燧燐织。
耕战不相违,兵农各自食。近远输粟行,休暇治军实。
但令士卒心,尝如胡马逼。虏伏无可窥,虏进安可弋。
或明师帅权,或尽守土职。犁扫非无术,未贵杀伤克。
天子不自将,小丑亦亡匿。安攘信何奇,朝阃共心力。
倚杖逍遥望翠屏,海阳名胜几人经。关门近识青牛气,洞户先通白帝灵。
露滴松坛听鹤唳,风清榆汉羡鸿冥。莫言七圣曾迷道,自有飞仙护客星。
清时难道少知音,入奏看君赋上林。吴苑未须怜紫玉,燕台元重结黄金。
由来乐地因名教,谁识华园足会心。鹦鹉才高堪自爱,壮图端不误朝簪。
帝里春还未几日,万户千门总春色。昨夜云间月欲圆,更道今宵祀太一。
华灯闪烁映朱阑,纵横游骑满长安。笙歌响度香尘起,触忤羁人惨未欢。
徐卿为我开斗酒,李白谈诗方在口。倒屣王生能复来,浮云万态俱何有。
请记当年旧酒垆,几人得意在皇都。且拚乐事随青帝,莫逐乡心卜紫姑。
选曹分五岭,使者历三湘。才美膺推荐,君行佐纪纲。
佳声斯共远,雅节在周防。明白山涛鉴,嫌疑陆贾装。
故人湖外少,春日岭南长。凭报韶州牧,新诗昨寄将。
正解柴桑缆,仍看蜀道行。樯乌相背发,塞雁一行鸣。
南纪连铜柱,西江接锦城。凭将百钱卜,飘泊问君平。
籍甚黄丞相,能名自颍川。近看除刺史,还喜得吾贤。
五马何时到,双鱼会早传。老思筇竹杖,冬要锦衾眠。
不作临岐恨,惟听举最先。火云挥汗日,山驿醒心泉。
遇害陈公殒,于今蜀道怜。君行射洪县,为我一潸然。