斗酒渭城边,垆头醉不眠。梨花千树雪,杨叶万条烟。
惜别倾壶醑,临分赠马鞭。看君颍上去,新月到应圆。
兰陵美酒郁金香,玉椀盛来琥珀光。但使主人能醉客,不知何处是他乡。
我有吴越曲,无人知此音。姑苏成蔓草,麋鹿空悲吟。
未夸观涛作,空郁钓鳌心。举手谢东海,虚行归故林。
长绳难系日,自古共悲辛。
黄金高北斗,不惜买阳春。
石火无留光,还如世中人。
即事已如梦,後来我谁身。
提壶莫辞贫,取酒会四邻。
仙人殊恍惚,未若醉中真。
送君游梅湖,应见梅花发。有使寄我来,无令红芳歇。
暂行新林浦,定醉金陵月。莫惜一雁书,音尘坐胡越。
我有吴趋(qū)曲,无人知此音。
姑苏成蔓草,麋鹿空悲吟。
未夸观涛作,空郁钓鳌(áo)心。
举手谢东海,虚行归故林。
我珍藏着吴风民歌,可没有知音与我一同欣赏。
伍子婿当年感叹:不采纳我的言论,所以姑苏城宫殿荒芜野草蔓延,徒有麋鹿悲吟。
我还未作出那受人夸奖的观涛诗,满腔抱负也未能实现。
就辞别皇上,归隐山林,白白地失去了一次大好机会。
吴趋曲:吴地歌曲名。
鳌:传说中海里的大龟或大鳖。
张翰江东去,正值秋风时。
天清一雁远,海阔孤帆迟。
白日行欲暮,沧波杳难期。
吴洲如见月,千里幸相思。
张舍人这次去江东,就和你本家著名的张翰去江东的季节一样,正值秋风吹起的时候。
秋高天清气爽,一雁远远飞去,海阔天高,载你的孤帆迟迟不舍离去。
眼看白日就要下山了,你这一去,怕是沧海渺茫,再见难期。
万兴的是你要去的吴洲也有明媚的月亮,我们虽隔千里,见月就如我们互相见面,可以聊慰相思之情。
夜投山店醉眠休,早起茫茫揽敝裘。更向松间寻旧侣,要于雪后倚高楼。
几重碧殿深相映,万里瑶台俨若游。归路欲迷何处觅,野梅花落绕溪流。
入地登天两不妨,从来作戏在逢场。门前昼静堪罗雀,城上春深好牧羊。
披褐家门孙令尹,入山经纪卜中郎。已知此意无人会,閒坐看云点太阳。
几度相逢莫丈人,几年断却耳根尘。新潮正险君何冒,旧雨重来话只陈。
梅树一堤通处士,桃花双板闭渔津。诗名到处南金重,自叹工诗老更贫。