花甲人间亦易回,吾兄怀抱几时开。云师暂引秋帆去,风伯还将暮雨来。
社酒香消荷叶冷,楚歌声起竹枝哀。天公遗我多愁事,贞节堂边炒夜雷。
澄江空为谢家有,春草亦傍他门生。若道诗无工拙句,古今何得有诗评。
日斜沙路马翩翩,故欲迎凉不着鞭。
谁解多情似新月,伴人归去照人眠。
风槐已疏遽如许,夜蛩虽怨可若何。
出门屐齿苔痕满,隐几书尘鼠迹多。
伏尽热随尽,古语常有凭。
淮南岁苦旱,秋暑郁方蒸。
老火炽而焰,弱金融未凝。
火云大江沸,烈日群山赪。
平生白羽扇,挥拂何功能。
蓬头卧永昼,起冠汗沾缨。
柯山屡空子,贫病复相仍。
衡茅未可诣,作诗问寝兴。
病腹难禁七◇茶,小窗睡起日西斜。
贫无隙地栽桃李,日日门前自买花。
薰风幕府上隆中,想见旌旗照日烽。绝塞江山元自若,故都京洛岂难通。
古今只有时艰阻,贤否宁无志不同。羊陆规模亦深远,因言为我寄元戎。
鸡豚社酒属东坡,秋到黄州奈若何。主圣自应无所损,时清到了不能磨。
后来海上归犹在,今则文忠谥孰过。三叹志林真不朽,儿童楚语任吴歌。
不用长竿矫绣衣,南园北第两参差。
青山有约长当户,流水无情自入池。
岁久酴?縻浑欲合,春来杨柳不胜垂。
主人不用匆匆去,正是红梅着子时。
雪鬓年颜老,霜庭景气秋。病看妻检药,寒遣婢梳头。
身外名何有,人间事且休。澹然方寸内,唯拟学虚舟。