昔我堕极南,去兹千万山。
见面夫岂易,附书良亦难。
官今听之归,连日乃获语。
洗苏尘埃怀,如久旱得雨。
君才日苍苍,略已千丈长。
计其所功用,可中栋与梁。
如我蓬艾等,怒长不尺寸。
秋风一摧折,仅可供束蕴。
宜君有声名,光彩益以新。
而我复何事,强谓诗穷人。
春秋了集义,诗笺复编类。
建有朱校书,婺有吕正字。
二公今儒先,名满天地间。
勿谓东家丘,睎颜人亦颜。
平生远斋老,为说惠连贤。
制行有成德,工诗称旧联。
几年徒慕想,十载获周旋。
别去吴中远,书无雁足传。
孺子家何在,溪边百尺台。
句追唐甫白,词鄙汉邹枚。
此士诚高遁,诸公谩挽推。
因过问消息,几日送诗来。
誉之不喜,诋之不怒。
言无疾声,行无阔步。
青春日月儒冠误,拂袖沙河尘土路。
觅君不见今几年,庐山道土房中住。
不肥不瘦不精神,看尽鸢肩燕颔人。
宅为官屋骨为尘,似我翛然云水身。
每报家书至,心如喜惧何。
欲开疑有故,已读幸无他。
典粥赀财罄,寒饥幼稚多。
衰门真可叹,两世误儒科。
气骨今年改,除纶定不难。
勿言官职小,足庇户门寒。
楚雨禾犹绿,燕霜树已丹。
故人如见问,家尚寄严滩。
辽广归来二纪强,脱身烟瘴远沙场。
僧多吟友诗常淡,家见玄孙寿且康。
残月夜潮渡渔浦,飞花春雨客钱塘。
西山后会何妨数,管趁年年早茗香。
紫阳元日得晴日,晓鹊声边骈贺客。
玉梅烂漫照椒觞,尽我真珠红一石。
祁山山下初立春,马上送迎逢故人。
故人挈榼藉芳划,啼鸟游丝天气新。
吟鞭转入西江路,宝月欲圆碧霄暮。
南方战罢闻者喜,尽道上元仍甲子。
卒然军兴由盗兴,千里无烟况有灯。
鸡犬逃生且未暇,上元之雨吾何憎。
万马还营速须早,放与田家蚕麦好。
甲子之雨恐不可,听彼谣言愁杀我。
君不见诗人以来一子美,莫年流落来夔子。赋诗三百六十篇,西瀼东屯客愁里。
何人作堂画遗像,收拾光芒榜诗史。堂前何有有荔枝,树犹未老熟独迟。
世人贵早不贵晚,倘非我辈谁赏之。涪陵昔遭妃子污,万颗包羞莫能诉。
泸戎一经少陵擘,至今传诵轻红句。少陵伤时泪成血,一点丹心不磨灭。
散成朱实满炎方,风味如诗两奇绝。乐天曾画忠州图,自言香味人间无。
君谟亦作闽中谱,陈紫声名重南土。何如诗史堂前株,正是一饭孤忠馀。
人为世重物亦重,端如丈人屋上乌。巴图闽谱合避路,奚用品第分锱铢。
搀先熟者如杨卢,但可与之作前驱。闽娘十八婢妾尔,将军大树真佣奴。
我生四百馀年后,来作先生游处守。登堂三叹荔正丹,聊效柳人祠子厚。
安得先生今复生,添赋夔州歌一首,要使荔枝之名长不朽。
左原端是脊令原,谁遣分飞到蜀门。况是清明寒食候,杜鹃声里断离魂。