展开阅读全文
无闷无不闷。
有待何可待。
昏昏如坐雾。
漫漫疑行海。
千年水未清。
一代人先改。
昔日东陵侯。
唯见瓜园在。
展开阅读全文
寻思万户侯。中夜忽然愁。
琴声遍屋里。书卷满床头。
虽言梦蝴蝶。定自非庄周。
残月如初月。新秋似旧秋。
露泣连珠下。萤飘碎火流。
乐天乃知命。何时能不忧。
步兵未饮酒,中散未弹琴。索索无真气,昏昏有俗心。
涸鲋常思水,惊飞每失林。风云能变色,松竹且悲吟。
由来不得意,何必往长岑。
赭衣居傅岩,垂纶在渭川。乘舟能上月,飞幰欲扪天。
谁知志不就,空有直如弦。洛阳苏季子,连衡遂不连。
既无六国印,翻思二顷田。
楚材称晋用,秦臣即赵冠。离宫延子产,羁旅接陈完。
寓卫非所寓,安齐独未安。雪泣悲去鲁,凄然忆相韩。
唯彼穷途恸,知余行路难。
畴昔国士遇,生平知己恩。直言珠可吐,宁知炭可吞。
一顾重尺璧,千金轻一言。悲伤刘孺子,凄怆史皇孙。
无因同武骑,归守灞陵园。
白马向清波,乘冰始渡河。置兵须近水,移营喜灶多。
长坂初垂翼,鸿沟遂倒戈。的颅于此去,虞兮奈若何。
空营卫青冢,徒听田横歌。
北临玄菟郡,南戍朱鸢城。共此无期别,俱知万里情。
昔尝游令尹,今时事客卿。不特贫谢富,安知死羡生。
怀秋独悲此,平生何谓平。
悲歌度燕水,弭节出阳关。李陵从此去,荆卿不复还。
故人形影灭,音书两俱绝。遥看塞北云,悬想关山雪。
游子河梁上,应将苏武别。
周王逢郑忿,楚后值秦冤。梯冲已鹤列,冀马忽云屯。
武安檐瓦振,昆阳猛兽奔。流星夕照镜,烽火夜烧原。
古狱饶冤气,空亭多枉魂。天道或可问,微兮不忍言。