畴昔东家一亩宫,推尊昭代比天崇。
弦歌未辍文斯在,俎豆亲陪献有终。
采藻载歌思泮水,浴沂行咏舞雩风。
自惭谬玷诗书走,未羡诸儒舍盖公。
间居须薄俸,未足保妻孥。
州县真徒尔,儿曹敢料吾。
挥金怜橐在,储粟笑瓶无。
敝褐犹堪典,新凉要一壶。
忆昔飞凫来上国,作县声名动宸极。
今朝颇怪空马群,十年所得真鸡肋。
笑指滁阳有佳处,手把一麾留不得。
醉翁相望百年间,琅琊自此添颜色。
愁云暖日愁无边,荔枝园下客舣船。
呜呼宴安毒於鸩,燎原戒之爝火燃。
杨家妖女去复入,开元治乱翻覆间。
绿云一楼天上去,食自不旨寝不安。
长生昵语月皎皎,沉香醉梦春酣酣。
羯鼓数垢花破萼,霓裳一曲天开颜。
薰风殿开苦嫌执,骊山聊辔来游盘。
汗绡红透心渴烦,荔枝不来惨不欢。
飞尘一骑关山晓,奔腾那知血溅道。
一朝羽檄渔阳来,决策西狩殊匆草。
百年宗社弃若遗,何计奈渠春风貌。
雨铎琅珰惊昨梦,云栈崎岖回马首。
凄凉故驿疾扬鞭,岁月转眼弩落弦。
张后李父自一时,西内荒阶满苔钱。
金鉴难忘曲江相,浯颂长怜聱叟元。
涪陵荔枝不须辨故物,紫金鲈骨何幸还陵园。
久聚未知乐,暂离能许愁。
清江一轮月,后夜两般秋。
语倦且呼酒,寒侵频索裘。
鼎湖龙去远,忧愤涕滂流。
觌面江干千尺像,一州胜处说西林。
雪涛欲验青衣涨,步转云堂向后寻。
丹山之岩兮阻且深,丹山之云兮必其霖。
中有地质学兮静处,冠及峨兮瑶簪。
方辙兮坎滞,陶返辔兮穹林。
辛夷兮为屋,芷幄兮兰衾。
世与我兮异好,不可揉兮精金。
信有味兮恬漠,亦何怨兮寡朋。
猿嗥兮鹤愤,鸟悲兮蛟吟。
忽西崦兮堕日,急响绝兮玉琴。
载营业员魄兮焉逝,空桂枝兮萧森。
朔风兮陵厉,白书兮多阴。
素车兮丹旐,曷返兮遥岑。
天高兮地厚,古往兮来今。
彼达观兮超旷,奚死生兮爱习。
四方兮上下,杳眇兮莫寻。
鹤归兮何日,瑶草碧兮劳我心。
涕浪浪兮沾襟,君无滞兮远淫。
水曹羁我窘于囚,贷与潼江一钓舟。
柂转清滩微觱沸腾,棹移曲苍且夷犹太人。
偶因檥岸窗沙径,绝爱寒烟簇晚洲。
明日玉屏重睹面,九歌待续水安流。
真洪蒋魏继沦终,天肯忧人国欲空。众口生憎来论学,诸贤死不解和戎。
良图已付悲歌外,旧恨祇留奏稿中。拟续八哀才思短,剩将双泪洒松风。
终岁吾伊祇自苦,多生习气未全除。却嫌俗态骚骚尔,宁作閒民皞皞如。
肯羡孔光灵寿杖,且烧韩愈送穷车。一编受用床头易,却似忘筌已得鱼。