名场阅历莽无涯,心史纵横自一家。
秋气不惊堂内燕,夕阳还恋路旁鸦。
东邻嫠老难为妾,古木根深不似花。
何日冥鸿踪迹遂,美人经卷葬年华。
清晖杰阁几朝昏,吟咏曾喧白下门。
一别朱栏陪绮席,重来青草接荒村。
名章尚忆江秋句,短些谁招月夜魂。
老去情怀更萧瑟,懒从孤馆觅清樽。
东风吹雨过城闉,日照河堤柳映津。雨桨差差摇燕尾,千山漠漠散鱼鳞。
长缘绝境关幽梦,尚喜兹游及暮春。兰蕙未衰桃李在,蜂喧鸟咽莫愁人。
道人家住锦溪头,衣裓常含爽气浮。偶踏尘埃经北阙,却寻云水过西州。
冰销阴壑兰芽动,柳岸长条春意柔。少室峰前无异路,莫将陈迹苦追求。
箕南斗北各殊方,谁信相思去梦长。蓬断草枯当岁晏,寥寥空对蕙炉香。
翠敛王孙草,荒诛宋玉茅。寇馀无故物,时薄少深交。
迸笋穿行径,饥雏出坏巢。小园吾亦有,多病近来抛。
今夕山城里,客心坐转烦。年光分半夜,燎火闭千门。
续酒惜残腊,感时念故园。所欢吾母健,万事不须论。
东都昔称桓侍御,凛冽冰霜动朝著。乘骢到处慑豪雄,九陌人人行且避。
桓郎一去今千载,六察寥寥继手采。铁冠白简谁可方,喜有汾阳后人在。
君今年才二十馀,琅琅声价高璠玙。发奸摘伏振风纪,星轺几诵皇华诗。
昨朝又捧明光敕,远赴边疆阅戎籍。一泓冰斧手中持,五色春云衣上织。
昂藏揽辔气如虹,绣縠银鞍虎绶红。一道飞霜随驻节,九霄甘雨逐乘骢。
乘骢取道巴渝路,重叠青山莽回互。毡帽峰头日欲低,琵琶峡口云初度。
褒斜南去即苗夷,苦竹黄茆夹岸齐。飞鸟冲烟投古碛,断猿啼月挂深溪。
双旌遥度乌蒙嶂,眼底貔貅拜相向。未须搏击树奇勋,且慰苍苍远人望。
尖峰万仞刺苍天,积雪茫茫不计年。信马穿林云里去,回头一笑若神仙。
远见浮图顶,逡巡及寺门。此行如有待,何地更无喧?
山背斜阳恶,泉侵落叶浑。沉沉委台殿,多是赐金幡。