客程咫尺亦天涯,况复千山似犬牙。岁暮曰归空有泪,锦城虽乐不如家。
老亲衰病今安否?荆妇撑持亦苦耶。昨夜梦中风景好,轻舟一叶下三巴。
山川初展国图宽,未识龙颜坐不安。
风动白髯旌节下,过时天子御楼看。
相感君臣总泪流,恩深舞蹈不知休。
初从战地来无物,唯奏新添十八州。
催修水殿宴沂公,与别诸侯总不同。
隔月太常先习乐,金书牌纛彩云中。
无人敢夺在先筹,天子门边送与球。
遥索彩箱新样锦,内人舁出马前头。
御马牵来亲自试,珠球到处玉蹄知。
殿头宣赐连催上,未解红缨不敢骑。
老作三公经献寿,临时犹自语差池。
私从班里来长跪,捧上金杯便合仪。
四海无波乞放闲,三封手疏犯龙颜。
他时若有边尘动,不待天书自出山。
胡马悠悠未尽归,玉关犹隔吐蕃旗。
老臣一表求高卧,边事从今欲问谁。
威容难画改频频,眉目分毫恐不真。
有诏别图书阁上,先教粉本定风神。
重赐弓刀内宴回,看人城外满楼台。
君臣不作多时别,收尽边旗当日来。
乍可望尘迎使者,何堪㩀案箠疲民。济南虽有如渑酒,准拟愁中过一春。
愁云蹙黛,万螺高簇佛头青。月明鹤背吹笙。柯烂仙人去也,幽梦醒瑶京。
但凝妆不语,霞表亭亭。
芙蓉翠擎。款天阙,摘春星。飞去峨眉独秀,十二层城。
雾横烟锁,是藐姑、仙子拥愁颦。奁镜敞、邛海盈盈。
天涯岁暮冰霜结,永巷人稀罔象游。长夜星辰瞻阁道,晓天钟鼓隔云楼。
思家有泪仍多病,报主无能合远投。留得升平双眼在,且应蓑笠卧沧洲。
斲月如冰轮,不知几玉斧。
寒光十万里,余影到牖户。
我病欲强出,瘦骨怯风露。
技痒时不禁,窗隙窥皓素。
年年到中秋,此夕日夜数。
酒熟客不至,景胜人或负。
燕鸿初何心,亦作不相遇。
拊几但悲啸,看剑欲狂舞。
幽虫不相干,空阶自言语。
日晚荒城上。
苍茫余落晖。
都护楼兰返。
将军疎勒归。
马有风尘气。
人多关塞衣。
阵云平不动。
秋蓬卷欲飞。
闻道楼船战。
今年不解围。
六国始咆哮。
纵横未定交。
欲竞连城玉。
翻征缩酒茅。
折骸犹换子。
登爨已悬巢。
壮冰初开地。
盲风正折胶。
轻云飘马足。
明月动弓弰。
楚师正围巩。
秦兵未下崤。
始知千载内。
无复有申包。
白马向清波。
乘冰始渡河。
置兵须近水。
移营喜灶多。
长坂初垂翼。
鸿沟遂倒戈。
的颅于此去。
虞兮奈若何。
空营卫青冢。
徒听田横歌。
庭前柏树手摩挲,世寿宁如僧腊多。
何物与师相伴住,楞伽山色石湖波。