久别离,别时小儿未解语。今日踉蹡庭下来,向人问爷泪如雨。
儿知有爷未曾识,爷有母在愁何极。明庭不奏采薇诗,久别离,当语谁?
袅袅腰肢王一围,妒红娇绿淡春晖。莫教名字传宫掖,终遣诗人剌绿衣。
卧薪终夜泣孤臣,落月飞霜几度春。能使姑苏聚麋鹿,谁知却是浣纱人。
去年送君杨柳青,暖风晴日花冥冥。今日思君琐窗绿,柳条又缀黄金粟。
君心却似条上花,随风飘荡不思家。妾心巳作科上槁,纵得春光为谁好。
折取长条寄远人,人生四十无青春。
晚岁逼豺狼,漂摇去乡土。
囊橐罄留储,釜甑恒若窳。
开畦种蔬菜,拨借荷地主。
晨兴率童稚,树艺躬伛偻。
瓠实正累离,茄花亦争吐。
鱼肉方绝交,恃此当醢脯。
悲风吹江干,浩荡十日雨。
幽泉涌阴窦,高墉拆修堵。
苍蔓压泥沙,朱苞埋宿莽。
凄凉紫芝英,乃与朝菌腐。
数奇值时危,一饱不敢取。
天地有穷愁,每望贫家聚。
青苔满颓墙,日暮空倚柱。
木落霜露繁,乌啼夜方永。起行望明月,西风吹雁影。
雁飞一何急,乌啼安所集。徘徊不能寐,望月空伫立。
伫立河汉倾,谁家砧杵声。关山渺千里,何处不伤情。
西樵等山耳,君来四千里。一来即一去,去来有何意。
大科见日台,共坐了大事。收拾到山时,明日书难寄。
主人如酒清,未对心先澄。酒似主人意,不尽来如绳。
清宴依兰若,回席近前楹。江山献佳丽,乐极悄怀生。
六朝豪俊地,风花忽飘零。维彼长江水,滔滔去不停。
尔之慈亲家,乃我表姨母。一体姑舅亲,譬之左右手。
我幼依尔家,直至十八九。读书学尔叔,深衷自天诱。
微此谁开先,终作田舍叟。及我显翰林,尔家运不偶。
一兄罹祸罗,二老宵奔走。尚愧我力微,不能解纷纠。
尔时在弱劣,讵意振周后。爱尔谨慎姿,贞此三尺守。
怜义不怜钱,狱掾于公厚。三考入神州,通藉登选部。
省祭归山田,衣冠贲幽牖。谁莫薄为吏,委吏宣圣受。
曹参以封侯,安期以不朽。高卑不高卑,太山等培塿。
不见隋堤柳,长条大道间。
丝阴流水去,带影逐春还。
妒眉销翠黛,听笛损朱颜。
日暮行人尽,思君可重攀。