吾爱秋水阁,水影照采椽。莹碧不知极,定与银汉连。
荷花十丈开,白藕想如船。双鹤时一鸣,寒霄下回旋。
况复对羽客,岂异蓬莱仙。便当沽玉液,猛饮明月前。
人生不嗜此,何物能逃年。请君倾醉耳,松风奏薰弦。
身世能两忘,安用养浩然。梦觉事已殊,此道谁能全。
驰驱冠剑徒,百岁犹倒悬。深深下于地,冥冥高出天。
君语达已达,君歌玄复玄。大笑问刘子,细穷秋水源。
秋水源可到,更寄琳琅篇。
我有两行泪,十年不得乾。洒天天户闭,洒地地骨寒。
不如洒东海,随潮到虎门。
西风连夜雨,草树已萧条。
宿霭稍零落,寒山更寂寥。
林红犹带日,岸白欲生潮。
新雁来何处,离离天际遥。
闲中有富贵,迥与俗尘殊。
水净齐纨展,花繁蜀锦纡。
竹风寒扣玉,荷雨急跳珠。
可笑公孙衍,酣歌夸丈夫。
高秋诸将欲横行,蓟北先开细柳营。万里旌旗连杀气,千山鼓角动边声。
指挥士马中原合,谈笑风尘瀚海清。此日汉军俱望幸,满朝应重亚夫名。
百里初分上谷城,傍临易水接燕京。地偏侠客风犹在,天近郎官宿转明。
北阙青云悬舄影,西山白雪入琴声。看君三异寻常事,何限当年卓鲁情。
匕首腰间鸣,萧萧北风起。平生壮士心,可以照寒水。
金柈一斛贮槟榔,戏调儿童走欲狂。不谓林间有元亮,念公时在酒中藏。
七年避胡尘,无复少年事。适从岭外归,眼病不识字。
尚幸戎马间,得见此数士。蔡童南城杰,所养盖有自。
两谢名家子,学已前作似。相逢眼暂明,已足慰迟暮。
如何舍我去,使我起千虑。江深羽檄繁,况此日月骛。
犹馀大谢留,与我相近住。风霜渺墟落,泥土暗道路。
得无经此别,各复走他处。期君则甚远,苦语不厌屡。
微言恐遂绝,其谁与调护。要当发愤求,不欲侥倖遇。
圣门极坦平,渠自有回互。河清倘有期,未死或可俟。
号令风行遍九州,六军何事此淹留。深情祗拟乾坤久,绝宠宁知咫尺休。
剑閤西行山寂寂,渭河东去水悠悠。路边三尺妖姬土,长带千秋万古羞。