高堂秉烛见翠微,岩崖突兀当两扉。庭前系马雾露集,老木倒挂藤萝衣。
问谁妙手能至此?笔墨简古世所稀。天官主人为我言,翰林供奉精天机。
忆我寻山客南粤,地暖四时皆芳菲。眼中得此了不易,便觉宇宙扬清晖。
旅人独行歌采薇,沧洲茅屋何年归?安得峰头置双鹤,相逐蓬莱顶上飞。
灵宫初雨馀,散策步幽径。深樾不见人,微风度疏磬。
心闲偶无事,虚极自生听。时复静中喧,归禽暮争暝。
我生百无味,忘怀欲捐书。翛然谢糟粕,傲睨万物初。
平生蠹鱼间,习气未尽袪。朝来览千古,似历仙公壶。
权舆自四目,雨粟号灵魖。天球周序陈,科斗鲁壁馀。
切玉有至理,范金足良模。彭亨屹汉鼎,璀璨罗商瑚。
初疑鸟遗迹,忽若龟负图。典刑尚可见,聊用举一隅。
翻思杨子云,语默与道俱。岂无载酒人,相对时轩渠。
奇字决鱼鲁,微言折甄舒。譬彼学耕稼,当从老长沮。
滕侯饱今古,禀秀连青徐。三年考聚讼,坐判墨与儒。
入眼烂珩玦,搜奇到黄虞。端令宇宙中,俯仰纵所如。
我欲发其秘,联诗惭贯珠。何殊穰田祝,豚蹄操酒盂。
主人欣然腰十围,一官会计同游嬉。
开轩环坐只图史,锦囊富有惊人诗。
迩来万事不挂口,世情尽付鼻中吼。
便腹无妨弟子嘲,着鞭未落少陵后。
纷纷逐臭皆君儿,我正黑甜曾未知。
鸡虫得失何足较,是身且卧黄琉璃。
博山生云香断续,当午清风度修竹。
门前吏立雁鹜行,童奴摇手眠方熟。
梦中了了欲何乡,宁复蘧蘧栩栩忙。
寒泉洗耳石砺齿,主人家住庐山傍。
他时但取青毡旧,归作春秋同社友。
北窗槃礴上羲皇,秫田多种酿壶酒。
奉太夫人千百年,兄弟对床听雨眠。
柯翰由来元气同,要须壮岁似儿童。
君家友爱谁能比,一榻长如二月中。
芳时闻病目,几日卧斋房。有女能修药,多人为送方。
昼吟还不废,夜诵定相妨。每到看花处,思君讵可忘。
移家遂成隐,结屋涧东隈。野客分茶送,邻舟载鹤来。
云埋琴荐冷,风捲壁衣开。晚饷矶头饭,秋吟竹下杯。
余生慕幽赏,到此每迟回。
朔风吹沙昏,聚落风物蕃。
剧邑此寄治,零星数军屯。
奸狡纷雁鹜,生殖丰鸡豚。
猎子事兵仗,儒家扃荜门。
时闻读书声,句读失讨论。
小舟泊洲虚,入市市不喧。
何年弓戈戕,睹此惊心魂。
百里馀几户,谁肆科调繁。
邑令率以摄,凋瘵真难言。
俊佐觅幕檄,不洗部民冤。
气象日益靡,莅政几触藩。
野老采野果,倚篱喂病孙。
逢客乃靳吝,出语妄自尊。
细故起叱咤,徒御嗤蛮村。
失笑向此适,窒忿思倒樽。
云簇天冱寒,有酒无从温。
劳生愁万端,不语将虱扪。
深虞弱缆腐,浮寄芦荻根。
铜陵只隔江,起矴帆若奔。
既涉庸自悔,死生归乾坤。
唳雪沧洲雁,嘘云碧浪鲸。
茅深淮渡远,日落海潮平。
庙树摇灯影,船风送鼓声。
劳思于此泊,无地趁春耕。
穷通归造化,踪迹易参商。
自画新居样,谁传旧槀香。
寒沙埋虎坂,晚烧起龙冈。
相望风尘阔,愁怀不可量。