滴滴妖娆睡未醒,碎花犹带马嵬尘。
少年正抱忧时恨,更有因花比太真。
欲认青帘索酒尝,俄惊丹旐送君丧。吕庄编户伤心切,愁对清风想杜康。
欲认青帝索酒尝,俄惊丹旐送君丧。
吕庄编户伤心切,愁对清风想杜康。
几处菊花残,西园余数亩。
买来竹窗下,折简会宾友。
把酒坐花旁,一齐衫袖香。
春天百卉媚,不及此幽芳。
阶下凉风薄暮起,枝枝低拂深杯里。
愿君尽醉宿我家,明日更买西园花。
又随桃李一时荣,不逐东风处处生。
疑日四方嫌不种,教於蜀地独垂名。
十年高卧桂丛幽,此日惊看挟策游。剑气光芒连北斗,词原丰采动南州。
春深风雨三更梦,草绿江湖万里舟。若到故园相忆处,也应回首仲宣楼。
倾盖即相知,逢君白恨迟。
丘园遽为别,弧矢独何之。
云指真人气,风歌猛士词。
荒台如更上,莫及暮秋时。
伯夷耻周粟,促连岂帝秦。
清风千载上,林下一閒身。
风尘惯适旅怀宽,去住知君随遇安。临镜读来花共笑,背镫展处月同看。
北风吹雪昼易昏,树深竹密江上村。红灯照席不知夜,忽有远客惊叩门。
系马登堂不问姓,不顾傍人即坐定。座中举目皆英豪,主人呼出郑樱桃。
红丝袅地毾鶄暖,帘额纷香落凤毛。大小忽雷手中出,须臾翻作郁轮袍。
媚脸斜凝新病眼,一曲低回黄金槽。众客闻之各掩泪,浔阳此夜我先醉。
天涯海角用此心,古人意气轻黄金。瞥然上马出门去,酒酣寒极天将曙。