孤舟孤鹤与孤云,湖上深居自不群,
高卧可能容一榻,青山西岸且平分。
别来多雨更多风,野水苍茫浸碧空。
惆怅数枝憔悴柳,不堪持赠胆瓶中。
只领千馀骑,长驱碛邑间。云州多警急,雪夜度关山。
石响铃声远,天寒弓力悭。秦楼休怅望,不日凯歌还。
试问先生蕴底术,卦盘掇转呵呵笑。
毗婆尸佛早留心,直至如今不得妙。
日落碧流暮,孤帆天际行。凉风吹雁急,秋月坠江明。
自有寻山兴,难甘怀土情。明朝鼎湖上,潭水照心清。
管劲毫尖匠制宜,故人珍赠我何为。
分殊定远初投日,得似文通旧梦时。
大手愧无才翰用,正心惟见友朋规。
纷纷纸尾方劳署,辜负词林视草词。
碧纱洞里桃花陌,只许刘郎擅好春。一片兰台风外月,不知元属避秦人。
无忧树下无怀氏,独醉园中独醉仙。八斗待量珠玉价,等閒不若一囊钱。
辞锋几挫毛元锐,心印都传楮守玄。未碍刘郎长占断,桃花流水洞中天。
喜君近疾已平安,楮帐绵衾且避寒。饭颗任嘲诗骨瘦,糟丘能遣客怀宽。
天街钟动朝初罢,海国书回岁又残。忽讶衰翁不相问,北风吹雪正漫漫。
昨夜雪深疑有雨,五更还作扫云风。我于此地虽无责,伤时失事心则同。
起来怅望一吁歔,又觉烈日侵阶红。隔墙鼓吹去何许,入户哀怨号无踪。
寻花恋蕊尔自乐,啼夫哭子情无穷。平生感慨垂老别,异时独与新丰翁。
迩来眼力不解事,彷佛推堕此境中。天公岂肯违一物,尔且莫叹杼柚空。
无心致祷祷必应,会见一雨半年丰。