归途重约使轺临,为爱榕溪十亩阴。
俯瞰江流青一带,坐看山色碧千寻。
共拼沉醉酬佳节,暂驻斜晖纵赏心。
因念玉关人已老,不堪摇落又秋深。
桃竹初疑一束开,齿牙还辨越船来。囊盛藤子新题帖,饭煮芹菹漫作堆。
兴逐先春风味胜,功收斥卤雪花嵬。任渠老硬相评品,未许伶伦当管裁。
手扶藜杖出南园,不向妻孥告一言。
白发被肩过浙水,青山回首隔吴门。
平芜客路何时尽,乔木人家几处存。
此去越中怜岁暮,绨袍应见故人恩。
大悲心上流出底,呼为切脚若为评。
不知切脚什么字,写不成兮呼不成。
依依稀稀如半月,髣髣髴髴若三星。
分付老昭诸善士,生生世世寿康宁。
一扫从前万虑非,寒光冷照发幽微。
乾坤总在冰壶裹,不费壶公日暮归。
暮云残雨望觚棱,忆掌丝纶佐中兴。新种柳槐春夹道,偶临凫雁夜张灯。
酒人刻烛思高适,仙侣移舟愧李膺。东阁祗今成马厩,知君未忍薄孙宏。
凤凰山对凤凰台,曳屐攀援破紫苔。长堑当年称地险,石门终古向天开。
孤帆云尽横江去,九镇春深细雨来。莫望长安愁日暮,乡关乘兴且徘徊。
有客传佳句,乍闻洗耳边。无缘枫树地,共醉菊花天。
乱后空文藻,归来没挟烟。独怜双鬓里,不似旧时玄。
昔闻董糟丘,尝为李白天津桥南造酒楼。人间二子不可见,唯有杰句挂余心肺烂烂珊瑚钩。
长安风沙住不得,南归再卧苏台秋。泊舟济阳城,买酒销客愁。
登楼拜先生,进爵浇黄流。知章不语先生笑,飞花乱扑过楼头。
金陵更无凤凰游,岳阳莫将黄鹤留。乡关浮云蔽落日,题诗却寄施湖州。
余为先生牛马走,湖州乃是贺老俦。西塞山,杜若洲,与尔相期钓鳌去,千年江海同悠悠。
我欲长生梦,无心解伤别。千里万里心,只似眼前月。