寓形天宇间,出处会有役。
澹然都无营,百年何由毕。
山林等忧患,轩冕亦戏剧。
我未即归休,师宁便安逸。
王城满豪杰,议论纷黑白。
圣谛第一义,对面谁不识。
师来亦何事,孤月挂空碧。
是身如浮云,安得限南北。
出岫本无心,既雨归亦得。
珠泉有旧约,何年挂瓶锡。
玉钗半脱云垂耳,亭亭芙蓉在秋水,当时薄命一酸辛,千古华堂奉君子。
水边何处无丽人,近前试看丞相嗔。
不如丹青不解语,世间言语元非真。
知君被恼更愁绝,卷赠老夫惊老拙。
为君援笔赋梅花,未害广平心似铁。
旧笑桓司马,今师郑大夫。
不知徂岁月,空觉老楸梧。
祭礼传家法,阡名载版图。
会看千字诔,木杪见龟趺。
遍数故交亲,何人得六旬。今年已入手,馀事岂关身。
老自无多兴,春应不拣人。陶窗与弘阁,风景一时新。
路傍埋骨蒿草合,壁上题诗尘藓生。
马死七年犹怅望,自知无乃太多情。
事变相寻智亦新,烂泥堆起石嶙峋。
断无馀力谋蒸土,颇有傍观哂寘薪。
自古虚心容议者,即今枵腹役耕民。
姑尤聊摄皆齐境,莫遣郊封有诅人。
人叹摛毫妙,天知补衮忠。
力犹挽元气,身已御长风。
家谱侔洪氏,官称似范公。
独怜莼鲫奠,不得至苕中。
太史藏书所,西林古渡头。桥通千嶂碧,溪抱一村幽。
小径有时合,落花随意流。柳梢维不住,身是济川舟。
蝶舞蔬畦晚,鸠鸣麦野晴。
就阴时小息,寻径复微行。
村妇窥篱看,山翁拂席迎。
市朝那有此,一笑慰余生。
老眼今年太负渠,羲经鲁史顿成疏。
一为柱後惠文吏,厌读司空城旦书。
正苦雁行须束缚,不言鼠辈合诛鉏。
致君尧舜元无术,黄卷何辞饱蠹鱼。