不必奇峰劈巨灵,天然苍翠耸围屏。悬岩溜滴龙潭黑,绝壑云迷鸟道青。
祖逖渡江怀击楫,屈原忧国且扬舲。稽山镜水春如许,聊共先生倒玉瓶。
苦林无停阴,积石无还流。
葵藿变旦莫,蟪蛄疑春秋。
寸晷轻尺璧,神功宁九州。
仰思坐待旦,礼乐隆成周。
君子不可閒,努力崇嘉猷。
当思竹帛载,不为鬓发羞。
韩江东望水连天,海燕南归又一年。世外有僧非佛骨,人间无欲是神仙。
阴那万仞真惭愧,瓶水千株也大颠。閒阅三春又三月,青山无恙且安禅。
粉蝶耽香梦正迷,黄峰和蜜计何痴。小轩无事谁如我,卧看杨花点砚池。
玉箫吹彻北楼寒,野月峥嵘动万山。
一夜霜清不成梦,起来春信满人间。
新历从头数,残冬与我违。不知垂老至,但觉拜人稀。
汲水泥融井,看书暖入帏。浅情墙外柳,新绿已依依。
空林一径破秋烟,选胜无如此地偏。但把茱萸酬暮节,何须丝竹写中年。
千重红树新霜后,四面青山落照前。去去不嫌归路暝,满湖渔火送游船。
危亭跨幽涧,涧水日潺湲。响与鼓钟应,静无车马喧。
布金因利物,漱玉自澄源。练引千寻远,珠倾万斛繁。
倚空横石壁,夹岸带山樊。涨骇天河决,湍流地轴翻。
僧栖真梦觉,客至涤尘烦。不尽登临意,忘言愧有言。
云锁秋光夜气浓,半窗花月影重重。不知谁弄桓伊笛,黄叶萧萧下晚风。
千条杨柳拂檐低,十二湘帘卷未齐。深院无人春寂寂,碧桃枝上一莺啼。