一雨丰年兆可探,全胜雪瑞白成三。
偏怜令尹关心切,喜对农夫洗汗渐。
秔稻秀畦欣绿润,芙蓉依水媚红酣。
词源顿遣如泉涌,酒量悬知似海涵。
枯木奇如许,空山阅几春。千寻依鸟道,一半是龙鳞。
磥砢真如石,扶持果有神。雪犹留败甲,云不露全身。
藤比髯尤老,根疑爪欲伸。伫看雷雨夜,一跃到天津。
祠宇小窗西,松高柳尚低。垂垂青可爱,一带绕长堤。
祥光浮动紫烟收,禁漏初传午夜筹。乍见扶桑明晓仗,却瞻阊阖觐宸旒。
一痕斜月双龙阙,百叠春云五凤楼。潦倒江湖今白发,可能供奉殿东头。
有柳切勿栽长亭,有女切勿归征人。长亭杨柳自春色,岁岁年年送行客。
一朝羽檄风吹烟,征人远戍居塞边。辚辚车马去如箭,锦衾绣枕难留恋。
黄昏寂寞守长门,花落无心理针线。新愁暗恨人不知,欲语不语颦双眉。
妾身非无泪,有泪空自垂。云山烟水隔吴越,望君不见心愁绝。
梦魂暗逐蝴蝶飞,觉来羞对窗前月。窗前月色照人寒,迟迟钟鼓夜未阑。
灯阑有恨花不结,妆台尘惨恨班班。半生偶得一锦字,道是前年战时苦。
一朝血杵烟薮除,腰间斜挂三珠虎。妾心自喜还自惊,门前忽闻凯歌声。
锦衣绣服归故里,不思昔日别离情。别离之情几青草,镜里容颜为君老。
黄金白璧买娇娥,洞房只道新人好。
梦魂夜夜在天涯,连岁音书不到家。万里征人成白骨,春闺犹自卜灯花。
莫舞郁轮袍,莫酌金叵罗。四坐一时静,听我感慨歌。
君不见滔滔易水咸阳路,渐离击筑荆卿舞。酒杯在手醉不成,八创空绕秦宫柱。
又不见睢阳夜战城欲摧,孤臣骂贼声如雷。酒不下咽指流血,白羽空射浮图回。
古来志士轻一死,意气相期每如此。独醒自古欲何为,空留遗恨随流水。
长歌感慨多怆神,不须闻此眉双颦。直须痛饮乌程酒,与君醉倒蘋华春。
君从何处来,遗我明月珠。明珠亦何为,可以照光仪。
光仪君不顾,照之令心悲。
君从何处来,遗我绿绮琴。琴声亦何为,可以扬芳音。
芳音君不听,弹之伤我心。
君从何处来,遗我紫鸶笙。鸶笙亦何为,可以扬清声。
清声君不聆,吹之感我情。
战城南,望城北。城北阵云红,城南阵云黑。生当封侯,死当庙食。
一战天门青,再战天门赤。挥金戈,拥雕戟。马走缰,人失魄。
百万熊罴一时仆。归来麟阁名,观者坐太息。战城南,望城北。
有所思,乃在大海南。海路一何长,海水一何寒。迢遥千万里,上有蓬莱山。
山中有真人,颜色如渥丹。青霞为君衣,紫霞为君餐。
桂枝夹道旁,上长青琅玕。群仙三五人,游戏青云端。
赤螭为前驱,苍龙护其关。月下散瑶步,玉声何珊珊。
我欲往从之,道路阻且难。中心怅有违,慷慨起长叹。