窗声呼梦断,灯影尚微茫。
忽扫蚊专夜,从知雨献凉。
佳眠嗟莫续,残漏耿犹长。
却忆檠三尺,冯书怯曙光。
北风猎猎吹行舟,客子坎止今乘流。
汀洲立鹭仍飞鸥,定应笑我当退休。
一贫所驱不自由,表表六子古与俦。
知我此意不见羞,送行两舍未转头。
我生甚愧羊荆州,郭吉校君谁劣优。
天气冰井风力遒,召棠芜城甘滞留。
推挽共作平山游,倚栏逸兴浩莫收。
剧谭落屑酒溜油,不许旅寓生羁愁。
饱阅世态谙枵浮,高情如君未易求。
嗟予老矣胡为酬,相与金玉论轲丘。
黄花峪临千万山,招提更在万山间。窗围白石冬逾静,门偃红椒昼不关。
迎日岫烟生袅袅,咽冰岩瀑下潺潺。场苗可用维吾马,已判东峰上月还。
紫房丹萼旋辞春,素瑟悲多不忍闻。
暮雨便从巫峡散,馀香犹上魏台分。
魂销南浦波空绿,望绝长门日易曛。
翠被已空桃檝远,自今搔首更离群。
木正乘春肯告劳,并持葱郁护神皋。
晓风递暖何妨细,宿雨留云未许高。
向密垂杨能碍箭,斗长芳草欲争袍。
东城胜具应撩治,就趁寻花作宴醪。
眸子剪秋水,丹青画不真。谁知上巳日,忽见浣纱人。
姑射长留月,桃源别有春。地衣新样锦,罗袜不生尘。
是夜闻秋雨,萧萧更不禁。崎岖万里梦,缭绕十年心。
处世明知幻,衔恩奈独深。何曾待摇落,悽怆到于今。
有所思,乃在村头三五树。树上啁啾翠羽鸣,树下美人向空语。
此时山月定得闻,似解不解无伦绪。一撚愁心到夜阑,凭谁寄与长边戍,山月似归天上去。
槛外江涛风动天,梅酣阁暖又经年。长愁可复知闲味,不饮那堪近酒边。
阅报终朝成抵几,收身上策祇求田。善夫老去空摩杜,雪涕何从拜杜鹃?
南塘守蓟门,上书论边事。七害与六失,极之以四弊。
所言诚晓畅,执政可其议。筑台二千里,财用亦已费。
号令既严明,器械犹犀利。不恃彼不来,恃我实有备。
在镇十六年,虏骑莫敢至。当时遣大臣,三岁一阅视。
督抚不掣肘,诸将受节制。乌虖谁之功,江陵方在位。