霜天日晚独沈吟,潮上风来别是音。恃险战争休想旧,凭高临眺且论今。
数声雁蹙千年恨,一片帆惊万里心。不是江山解磨折,却应人物自升沈。
禾黍离离露一丘,淡烟轻霭夕阳秋。微基西枕邯山尽,往事东随漳水流。
御辇金车何处去,閒花野草几时休。可怜全赵繁华地,留作行人万古愁。
义事久不见,将谓民风漓。有此费元者,秦人何可欺。
嗟嗟逆旅邻,平昔昧所知。瘐死怜顷暂,给饘活其饥。
傍窥妄讥议,将利室中姿。邻后愿奴报,夫妇自同来。
元曰非奴利,苟利非我为。掉头略不顾,天地知吾私。
至此嫌猜尽,君子未尝移。所薄既云厚,厚者宜过之。
兄氏没永平,讣达肝肠摧。哀痛出天性,殒绝岂自期。
或谓不可训,若挞阋墙儿。斯人今已矣,其骨当为芝。
其魄当为云,祥瑞昭明时。况是有贤嗣,天报信不差。
尚有千载后,名从青竹垂。
不舍奸雄却舍身,下愚愚甚甚商辛。佛家多少波罗蜜,不救台城荷荷人。
君来路,我归路,路上风光君细数。总来十八短长亭,一日一亭君莫苦。
宫馆贮娇娃,当时意大夸。艳倾吴国尽,笑入楚王家。
月殿移椒壁,天花代舜华。唯馀采香径,一带绕山斜。
桃蹊(xī)柳陌好经过,灯下妆成月下歌。
为是襄(xiāng)王故宫地,至今犹自细腰多。
桃柳下道路好经过,灯下妆成月下唱歌。
因为是襄王故宫地,到现在还是美女多。
桃蹊柳陌:栽植桃树柳树之路。蹊、陌,都是路的意思。
襄王故宫:本在今河南信阳西北,隋唐时故城久已荒废。这里当是用宋玉《神女赋》之意,以夔州一带泛称楚襄王所历之故地。细腰:指苗条细腰的美女。《韩非子·二柄》:“楚灵王好细腰,而国中多饿人。”
台城六代竞豪华,结绮临春事最奢。
万户千门成野草,只缘一曲后庭花。
朔雪炎风共此年,中原父老亦堪怜。竖儒屡遣祈求使,大将空持杀伐权。
忠谊有碑书大节,奸邪无面见重泉。至今宰木犹南拱,遗憾西陵是墓田。
牛渚矶头青雀舫,蛾眉亭上紫鸾笙。月中只可赋秋兴,酒后不宜留步兵。
万里长河何处尽,百年遗恨此中生。水波总是英雄泪,刬却青山气未平。