身行沙岸曲,隐见远人村。
初罢桃溪雨,寒山响翠繁。
薄云凝遐思,微风吹古原。
登稼已云乐,欣欣田父言。
予心亦何事,访旧试寻源。
叶减秋无几,流深月不难。沙星疏欲活,霜火湿争残。
天水群情定,禽鱼积气安。病身多闭户,惭负此光寒。
天风吹水幻千沤,蜃气楼台日夜浮。我且掉头归去也,故山傥足稻粱谋。
不向横塘泥里栽,两株晴笑碧岩隈。枉教绝世深红色,只向深山僻处开。万里王孙应有恨,三年贾傅惜无才。缘花更叹人间事,半日江边怅望回。
清和风暖樱桃醉。记合卺、成佳会。玉楼向晚妆成,亲见珠钗低坠。
椽烛光寒新月晦。红影动、斜飞襟袂。回首漠阜空,竟难寻仙佩。
香奁狼藉孤灯背。但留些、断金翠。几番悔恨当时,不与蝶裙同施。
簸土扬灰休细觅,怎再上、别人头髻。只道落怀中,却原来是泪。
七夕风光岂易阑,一年一度巧相干。
不惊高处流星过,尽向今宵仰面看。
花月有情天阙冷,胭山随分酒杯寒。
从兹肃肃秋阴扣,却恐衣衾未复单。
玉署仙人化綵云,每于江海见遗文。百年词翰真无敌,五马家声赖有君。
堆笏床头馀旧物,读书窗外种芳芸。停骖只在西湖上,一席西风许共分。
传闻圣主幸新丰,清跸鸣銮出禁中。细草终朝随步辇,
垂杨几处绕行宫。千官扈从骊山北,万国来朝渭水东。
此日小臣徒献赋,汉家谁复重扬雄。
已毕林中事,云烟隔暮城。
古松知鹤老,沙水见鱼行。
坐形生影,穷吟谷应声。
嗜茶因识谱,寻药忽遗名。
日吉期蜂分,山晴放犊耕。
喜幽从地僻,不学负时清。
缘荠同家食,披藤发野情。
松庐极邻并,归计几时成。
一度清明了一年,温风袅袅雨班班。几家绣幰寻芳去,何处蹇驴驮醉还。
宿草新坟惊世短,落花流水占春閒。晓莺啼破松窗梦,缺月东南挂屋山。