清言犹可诵君诗,落在人间一任之。霜后钱塘寒自觉,腊前闽粤煖还宜。
坐搔秃发苏残困,俯援长毫写旧思。二雅以还情义短,陇梅欲寄未开枝。
清暑钱塘舶趠风,潮随帆影度空濛。不妨放浪江山外,应笑驱驰朝市中。
年少绿衣宜养志,时平黄卷合书功。南来桐树彫零甚,喜子清扬趣不同。
满窗风叶送新凉,人在红尘巷里藏。午坐岸巾初睡足,更呼茶椀净烧香。
桂宁辞月窟,桃合避仙源。
赠别难饶柳,忘忧好树萱。
轻轻飞燕舞,脉脉息妫言。
蕙陋虚侵径,梨凡浪占园。
论心留蝶宿,低面厌莺喧。
不奈神仙品,何辜造化恩。
烟愁思旧梦,雨泣怨新婚。
画恐明妃恨,移同卓氏奔。
春半花才发,多应不奈寒。
北人初未识,浑作杏花看。
黄昏风雨打园林,残菊飘零满地金。
擸得一枝犹好在,可怜公子惜花心。
亭亭风露拥川坻,天放娇娆岂自知。
一舸超然他日事,故应将尔当西施。
白玉堂前一树梅,为谁零落为谁开。
唯有春风最相惜,一年一度一归来。
平湖水尽起黄埃,惟有长堤万万载。
病鹤摧颓沙上舞,游人寂寞岸边回。
秋风草木初摇落,日暮樵苏自往来。
更试明年春絮起,共看飞雪乱成堆。
江云暗江路,曾向玉川家。
冷入参差玉,香随的皪花。
照溪回夜色,冒雪冠春华。
犹记西窗伴,寒枝片月斜。