隐隐西南月一钩,春风落日澹如秋。
房栊半掩无人语,鼓角声中始欲愁。
明明汉月空相识,道路只今多拥隔。
去住彼此无消息,时独看云泪横臆。
豺狼喜怒难姑息,自倚红颜能骑射。
千言万语无人会,漫倚文章真末策。
死生难有却回身,不忍重看旧写真。
暮去朝来颜色改,四时天气总愁人。
东风漫漫吹桃李,尽日独行春色里。
自经丧乱少睡眠,莺飞燕语长悄然。
寒声一夜传刁斗,云雪埋山苍兕吼。
诗成吟咏转凄凉,不如独坐空搔首。
漫漫胡天叫不闻,胡人高鼻动成群。
寒尽春生洛阳殿,回首何时复来见。
村落家家有浊醪,青旗招客解祗禂。
春风似补林塘破,野水遥连草树高。
寄食舟车随处弊,行歌天地此身劳。
迟回自负平生意,岂是明时惜一毛。
晚来幽独恐伤神,唯见沙蓬水柳春。
破除万事无过酒,虏酒千杯不醉人。
含情欲说更无语,一生长恨奈何许。
饥对酪肉兮不能餐,强来前帐临歌舞。
乌落黄云塞草秋,陇头之水东西流,
水声呜咽鸣啾啾。马闻思旧枥,
人闻思旧丘,年年征战无时休。
无时休,谁能到此求封侯。
河外孤城枕草莱(lái),绝边风雨送愁来。
一秋穿堑(qiàn)兵多死,十月烧荒将未回。
往事空馀元昊(hào)骨,壮心思上李陵台。
朝庭遣(qiǎn)使吾何补,白面渐非济世才。
河外孤城:此指夏城(统万城)。绝边:极远的边地。
一秋:整个秋天。穿堑:穿越护城河和壕沟。烧荒:古代北方守边将士,秋日纵火烧野草,使入侵骑兵缺乏水草,无从取得给养。
李陵台:指李陵的墓。
白面:白面书生,诗人自称。惭:羞愧。济世才:匡世救民的人才。
扈从巡边愧不才,玉堂临别屡浮杯。行装更比人人重,为得明珠六斛来。
乱山蛮树向人低,遥绾铜章赴五溪。为想春风与嘉政,新年俱到夜郎西。